W wigilię Zesłania Ducha Świętego diecezja sosnowiecka wzbogaciła się o 9 nowych prezbiterów. W sosnowieckiej katedrze pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w sobotę, 10 maja, bp Adam Śmigielski SDB przewodniczył uroczystej Eucharystii, podczas której udzielił kapłańskich święceń diakonom Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Sosnowieckiej. W sakramencie święceń Chrystus udzielił nowym kapłanom władzy składania ofiary Mszy św. i odpuszczania grzechów, także odtąd będą działać „in persona Christi”, to znaczy w sakramentalnym utożsamieniu się z osobą Jezusa Chrystusa. Biskup Ordynariusz zaapelował, by nowi kapłani zaangażowali wszystkie siły swojego umysłu, serca i woli w naśladowanie Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. - Drodzy Neoprezbiterzy, ludzie od was będą oczekiwali, abyście byli ekspertami w życiu duchowym, abyście prowadzili ich do Boga, abyście przykładem swojego skromnego, w pełni oddanego życia prowadzili wszystkich do Chrystusa. Gorliwe naśladowanie Chrystusa jest gwarancją naszej wiarygodności - podkreślał w homilii Biskup Ordynariusz.
Neoprezbiterzy diecezji sosnowieckiej Anno Domini 2008 to: ks. Arkadiusz Kajdas z parafii pw. bł. Michała Kozala w Preczowie, ks. Marcin Kruszak z parafii pw. św. Marii Magdaleny w Gołaczewach, ks. Łukasz Musiał z parafii pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu, ks. Tomasz Pasternak z parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Wolbromiu, ks. Adrian Piętka z parafii pw. Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny w Bolesławiu, ks. Piotr Pisarczyk z parafii pw. Matki Bożej Anielskiej w Dąbrowie Górniczej, ks. Tomasz Smalcerz z parafii pw. Świętych Wojciecha i Katarzyny w Jaworznie, ks. Mateusz Stankiewicz z parafii pw. św. Barbary w Jaworznie-Podłężu oraz ks. Arkadiusz Witkowski z parafii pw. św. Stanisława Kostki w Ostrowite (diecezja płocka).
Wszyscy diakoni do dnia zaślubin z Bogiem przygotowywali się przez 6 lat seminaryjnej formacji, m.in. uczestnicząc w wykładach, zdobywając kolejne zaliczenia i zdając kolejne egzaminy. Kapłaństwo to powołanie, ale także ciężka praca i odpowiedzialność. Uroczystość przyjęcia święceń miała podniosły charakter. Młodym kapłanom towarzyszyły rodziny i przyjaciele, przedstawiciele rodzin parafialnych, przełożeni, proboszczowie i wikariusze, koledzy - klerycy z seminarium. Podziękowania za lata formacji w seminarium w imieniu wszystkich nowo wyświęconych złożył ks. Marcin Kruszak. Słowa wdzięczności za dar powołania skierował do Boga Najwyższego, który jest jego źródłem, ale także do rodziców, rodzeństwa, dziękując za wspólne dorastanie i wychowanie; do pasterzy diecezji - za ich ojcowską troskę przez lata formacji; do przełożonych, zwłaszcza ks. Włodzimierza Skocznego - rektora Seminarium - za wkład w wychowanie, uwagi i wskazówki.
Neoprezbiterzy dzień po święceniach, w rodzinnych parafiach, odprawili pierwsze samodzielne Msze św. - prymicje. Po Liturgii był czas na zabawę i świętowanie, święcenia i prymicje to taki kapłański ślub i wesele.
W węgierskim Opactwie Benedyktyńskim Pannonhalma trwa V Międzynarodowa Konferencja Ekumeniczna, której hasłem są słowa z Księgi Izajasza (Iz. 51,3) „Uczyni swoją pustynię ogrodem Pana”. W międzynarodowej konferencji - odbywającej się w dniach 26-27 września br. - biorą udział duchowni z całego świata, wśród których są: kardynał Grzegorz Ryś - arcybiskup łódzki; bp Hiob Getcha - metropolita pizydyjski; światowi przywódcy Kościoła luterańskiego i reformowanego, a także liczni wybitni przedstawiciele ruchu ekumenicznego z całego świata.
Jak wskazują organizatorzy głównym tematem konferencji jest „ogród”. Zwracają uwagę, że obraz ogrodu może wydawać się nietypowy, ale historia ogrodów utraconych, zapomnianych, ponownie odkrytych lub odtworzonych przewija się przez Pismo Święte oraz starożytną i średniowieczną refleksję chrześcijańską. Znajduje ona również liczne echa we współczesnej refleksji teologicznej, filozoficznej i duchowej.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
Paryski epizod z niedopowiedzianym uściskiem dłoni – ten, w którym Emmanuel Macron ostentacyjnie nie przywitał Donalda Tuska, a rządowa telewizja w likwidacji zrzuciła to na „kilkuminutowe spóźnienie” – był sceną symboliczną.
Nie chodzi o protokół. Chodzi o treść spotkania i komunikat, który z niego popłynął: tzw. „koalicja chętnych” ogłosiła, że „wkład, który mamy dzisiaj, jest wystarczający, aby móc powiedzieć Amerykanom, iż jesteśmy gotowi wziąć na siebie zobowiązania”. Minęły cztery tygodnie i ten sam Donald Tusk, od lat pierwszy w unijnym szeregu do szturchania Stanów Zjednoczonych, zaczął użalać się, że „USA przerzucają odpowiedzialność na Europę”. Gdybym chciał być złośliwy, powiedziałbym, że może przez tamtą „obsuwę” nie usłyszał, co uzgodniono. Nie będę. Przypomnę tylko jego własne deklaracje z początku roku o Europie „stającej na własnych nogach”. W polityce pamięć jest obowiązkiem – zwłaszcza gdy rachunki za wielkie słowa przychodzą szybciej, niż kończy się konferencja prasowa.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
