Wspólna posługa na największych wydarzeniach diecezjalnych, wspólne rekolekcje, a teraz wspólne warsztatowe dni skupienia - diecezjalna diakonia liturgiczna i diecezjalna diakonia muzyczna coraz bardziej zacieśniają współpracę. Spotkanie warsztatowe obu diakonii odbyło się w dniach 22-25 sierpnia w parafii w Broniszowie k. Zielonej Góry
Sierpniowe spotkania obu diakonii to swoista inauguracja kolejnego roku formacyjnego. Dla diakonii liturgicznej to czas konferencji, spotkań i przygotowania planu pracy na rozpoczynający się rok. Podczas konferencji poruszane są bieżące zagadnienia nurtujące liturgistów na świecie. - W tym roku chcemy zająć się dalej tematem inkulturacji i związanymi z nim problemami w liturgii - tłumaczy Jarosław Szyszka, animator odpowiedzialny za diakonię liturgiczną. - Rozmawiamy np. o tańcu liturgicznym. Przybliżamy też członkom diakonii nowe dokumenty Kościoła. Jednak oprócz części teoretycznej nie może zabraknąć modlitwy i spotkań towarzyskich - wyjaśnia. Ważnym elementem warsztatów diakonii liturgicznej jest również przygotowanie programu pracy w ciągu roku w rejonach. - W tym roku tematem pracy w rejonach będzie Eucharystia - mówi J. Szyszka. - Szczególnie będziemy analizować encyklikę Jana Pawła II „Ecclesia de Eucharystia” - dodaje.
Dla diakonii muzycznej sierpniowe warsztaty to przede wszystkim czas doskonalenia własnych umiejętności. - Podczas warsztatów staramy się szukać, odkrywać Boga w muzyce, w śpiewie, w grze na instrumentach - wyjaśnia Jakub Jęczmionka, animator odpowiedzialny za diakonię muzyczną. - Do wielu wydarzeń, podczas których posługujemy, musimy się też przygotować, i warsztaty dają nam taką możliwość - tłumaczy.
Warsztaty to również okazja przygotowania diakonii do dwóch ważnych wrześniowych wydarzeń. Diakonia muzyczna przygotowuje pieśni i inne utwory, które będzie śpiewać podczas pielgrzymki Ruchu Światło-Życie do Rokitna oraz podczas Diecezjalnych Dni Młodzieży. Diakonia liturgiczna stara się podczas warsztatów przeanalizować przebieg i założenia nabożeństw i celebracji, które mają odbyć się podczas tych wydarzeń.
Ważnym elementem wspólnych warsztatów jest również integracja obu diakonii. Jak tłumaczą animatorzy odpowiedzialni za grupy, diakonie tak często posługują razem, że niezbędne jest, aby jeszcze bardziej zintegrować oba środowiska. Stąd podczas warsztatów wspólna posługa na niedzielnych Eucharystiach w kościołach w broniszowskiej parafii czy zorganizowane podczas warsztatów ognisko. Taka integracja ma również pomóc we wspólnej pracy na parafiach. Bo - jak tłumaczą członkowie obu diakonii - w swoich rodzinnych miejscowościach również bardzo często ze sobą współpracują, a wspólne warsztaty pozwalają im lepiej się rozumieć. Jak zapewniają animatorzy odpowiedzialni za diakonie muzyczną i liturgiczną, współpraca między obiema grupami będzie cały czas zacieśniana.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
Był przyjacielem dzieci, formatorem nauczycieli, twórcą nietuzinkowego systemu pedagogicznego.
Jan Chrzciciel de la Salle święcenia kapłańskie przyjął w wieku 27 lat. Zdobył wykształcenie na Uniwersytecie w Reims; w 1680 r. uzyskał doktorat z teologii. Po święceniach kapłańskich pracował jako proboszcz, jednak ważne było dla niego kierownictwo duchowe nad szkołą i sierocińcem prowadzonymi przez siostry od Dzieciątka Jezus (terezjanki). To był czas, w którym rodziło się jego wyjątkowe powołanie pedagogiczne. Dużo czasu poświęcał wychowaniu i kształceniu dzieci, często tych z ubogich rodzin. Z czasem z tej pracy apostolskiej powstało zgromadzenie zakonne pod nazwą Braci Szkół Chrześcijańskich (braci szkolnych). Za jego początek przyjmuje się datę 24 czerwca 1684 r.
Przed kanonizacją bł. Carlo Acutisa, zaplanowaną na 27 kwietnia w Rymie, powstał film „Chłopiec z Mediolanu”, który przedstawia przyszłego świętego oczami jego matki, nauczyciela oraz lekarza. Film opowiada o głębokiej duchowości chłopca, okazuje się również, że powszechny obraz „bożego influencera” wykracza znacznie poza powszechną wiedzę o nim.
„Święty w trampkach”, „boży influencer”, to tytuły, jakie często pojawiają się w przekazach medialnych na temat błogosławionego Carlo Acutisa. Historia chłopca, który zmarł w wieku 15 lat i został pochowany w swojej bluzie i trampkacj w Asyżu, pociąga współczesnych, jest zarazem bardziej niezwykłą i głeboka niż jego obraz zapisany w powszechnej świadomości.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
