Ten fragment skały o średnicy około półtora kilometra odkrył Roy Tucker z Laboratorium Technologii Obrazowania na Uniwersytecie Arizony. Prowadził on szeroką współpracę z watykańskimi astronomami, między innymi w tworzeniu aparatów fotograficznych z matrycą CCD do robienia cyfrowych zdjęć ciał niebieskich w watykańskim Laboratorium Zaawansowanej Technologii oraz teleskopów używanych przez o. Corbally’ego w obserwatorium astronomicznym Uniwersytetu Arizony.
Nadanie nazwy asteroidzie wymaga zgody specjalnego komitetu Międzynarodowej Unii Astronomicznej. Po nadaniu nazwy krótka informacja o uhonorowanej w ten sposób osobie ukazuje się w okólniku unijnego Ośrodka Planetoid.
Reklama
Urodzony w Londynie 74-letni o. Corbally uzyskał doktorat z astronomii na Uniwersytecie w Toronto. Od 1983 r. pracuje w Watykańskim Obserwatorium Astronomicznym. Do 2012 r. był tam wicedyrektorem grupy badawczej. Jego szerokie zainteresowania naukowe dotyczą wielokrotnych układów gwiezdnych, widmowej klasyfikacji gwiazd, aktywności gwiazd typu słonecznego, struktur galaktyk, regionów powstawania gwiazd oraz technologii teleskopowej. Obecnie skupia się na badaniu cech ludzkiej świadomości w kontekście ewolucji.
Badania prowadzone przez jezuitów w obserwatorium watykańskim doprowadziły do nazwania 10 asteroid ich nazwiskami lub nazwiskami ich zakonnych współbraci.
„Swoją” planetoidę mają więc: założyciel Towarzystwa Jezusowego św. Ignacy Loyola; o. Christopher Claviu, którego matematyczne pomiary pomogły w stworzeniu kalendarza gregoriańskiego w 1582 r.; o. Roggiero Boscovich, XVIII-wieczny matematyk; o. Maximilian Hell, który ustalił słoneczną paralaksę na podstawie obserwacji Wenus, gdy przemieszczał się przed Słońcem w 1769 r.; o. Angelo Secchi, dyrektor obserwatorium Kolegium Rzymskiego w XIX w. oraz zmarły 11 lutego br. długoletni dyrektor watykańskiego obserwatorium o. George Coyne.
Spośród żyjących kolegów o. Corbally’ego „swe” asteroidy mają: obecny dyrektor obserwatorium br. Guy Consolmagno, dwaj astronomowie: o. Richard Boyle i o. Jean Baptiste Kikwaya, a także o. Robert Macke, kurator meteorytów w tej placówce badawczej.
