W dniu 5 marca 1940 r. Stalin podjął decyzję o zamordowaniu Polaków osadzonych w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie. O tym tragicznym wydarzeniu stale stara się przypominać Zofia Lamers, córka zamordowanego w Katyniu pułkownika.
Jak mówi Z. Lamers, 9 marca odwiedzi Gimnazjum w Kamienicy, by opowiedzieć o swoim ojcu, o mordzie w Katyniu. - Postaram się także wyjaśnić młodzieży, dlaczego ci ludzie tam zginęli. Dwa dni później z tą samą prelekcją udam się do LO im. Komisji Edukacji Narodowej w Bielsku-Białej. Moją wypowiedź wzbogaci prezentacja zdjęć i dokumentów, które mam nagrane na płycie CD - mówi Z. Lamers.
Jak zaznacza córka zamordowanego oficera, zaproszenia na szkolne prelekcje i uroczystości upamiętniające pomordowanych w Katyniu nasilają się, gdy zbliża się kolejna rocznica tej tragedii.
- Już teraz mam zaproszenie do LO im. Armii Krajowej, na uroczystość, która ma odbyć się z końcem marca, i do Gimnazjum nr 1 w Straconce. Tam 14 kwietnia wezmę udział w zasadzeniu dębu, który poświęcony zostanie oficerowi zamordowanemu w Katyniu. To taka zakrojona na szeroką skalę akcja, która trwa już od ubiegłego roku - zaznacza Z. Lamers.
Obchody organizowane ku czci pomordowanych przez Sowietów jeńców wojennych nie omijają również podbeskidzkich świątyń. Wspomnienie katyńskiej tragedii obchodzono już w kościele Świętej Trójcy w Wilamowicach, gdzie 26 lutego sprawowano z tej okazji Drogę Krzyżową. W nabożeństwie wykorzystano poświęcone fragmenty rozważań śp. ks. prał. Zdzisława Peszkowskiego oraz wykonano dwie pieśni nawiązujące do sowieckiego mordu. Jedna z nich była prezentowana podczas centralnych uroczystości nadania poległym wyższych stopni wojskowych. Po zakończeniu Drogi Krzyżowej wilamowiczanie mogli wysłuchać świadectwa Z. Lamers.
Innym religijnym akcentem katyńskich obchodów była Msza św. sprawowana 7 marca w kościele garnizonowym Świętej Trójcy w Bielsku-Białej. W bezpośredni sposób przypominała ona o haniebnej decyzji Stalina. Oprócz Mszy św. w kościele garnizonowym, Eucharystią upamiętniającą ofiary katyńskiej zbrodni będzie Msza św. w świątyni Opatrzności Bożej w Białej. Data jej celebracji jest wyznaczona na 18 kwietnia. Zaraz po niej nastąpi złożenie kwiatów i modlitwa pod wmurowaną w ścianę świątyni tablicą dedykowaną pomordowanym z Kozielska, Starobielska i Ostaszkowa.
Z inicjatyw sygnowanych przez Urząd Miejski w Bielsku-Białej warto wyróżnić uroczystości, jakie odbędą się z okazji ozdobienia ronda im. Ofiar Zbrodni Katyńskiej głazami z wyrytymi na nich nazwami sowieckich obozów internowania, w których zginęli polscy więźniowie.
Do prostego domu w Nazarecie przychodzi Anioł. Do młodej dziewczyny – Maryi – przy chodzi niewyobrażalna nowina: Bóg wybrał Ją na Matkę Zbawiciela. Ta chwila zmienia wszystko. Maryja się lęka, nie rozumie, pyta: „Jakże się to stanie?”. Ale nie ucieka. Nie zamyka serca. Pomimo niepewności odpowiada z ufnością: „Niech mi się stanie według słowa Twego”. W Jej „fiat” – „niech się stanie” – zawiera się najczystsza postać nadziei: nie widzę wszystkiego, ale ufam Temu, który widzi więcej. Nie wiem, jak to będzie, ale wiem, że Bóg jest wierny. Zwiastowanie to początek wielkiej historii miłości Boga do człowieka, która spełnia się nie przez siłę, ale przez pokorne „tak” jednej osoby. To „tak” zmienia świat – i może też zmienić moje życie.
Poruszające świadectwo nawrócenia Chopina w godzinie śmierci
2025-10-17 15:36
ŁB /Narodowy Instytut Fryderyka Chopina
Adobe Stock
Fryderyk Chopin
Jak umarł Fryderyk Chopin? Czy był wtedy w łasce uświęcającej? Mija 176 lat od momentu, kiedy to 17 października odszedł najznamienitszy polski kompozytor. Przejmujące świadectwo jego nawrócenia opisał w liście do Ksawery Grocholskiej Ksiądz Aleksander Jełowicki, który zaopatrzył Chopina w sakramenty. „Bez ciebie, mój drogi, byłbym zdechł – jak świnia!” - miał powiedzieć Fryderyk na łożu śmierci.
Warto wczytać się w przejmujące świadectwo, które pozostawił kapłan towarzyszący w ostatnich chwilach Fryderykowi Chopinowi:
„Wczoraj” – to słowo pada jak grom w rozmowie z Franceską Sgobby, gdy pytam o ostatnią wizję ks. Jerzego. „ Widziałam go tak, jak widzę męża, tylko Popiełuszki nie mogłam dotknąć. Modliliśmy się razem”.
Gdy zegar wybije północ z 18 na 19 października, znów staniemy w ciszy tamtej nocy. Czterdzieści jeden lat mija od chwili, gdy został uprowadzony ks. Jerzy Popiełuszko. Był rok 1984, a ten młody, zaledwie 37-letni kapłan –głos sumienia narodu – stał się symbolem niezłomności wiary. Pamiętamy jego słowa: „Zło dobrem zwyciężaj”. Pamiętamy też Wisłę, gdzie po tygodniu poszukiwań znaleziono jego zmasakrowane ciało, z kamieniami przywiązanymi do nóg – świadectwem bestialstwa oprawców, którzy chcieli utopić nie tylko człowieka, ale i nadzieję milionów. Ale dziś nie chcę powtarzać znanych faktów. Chcę opowiedzieć o tajemnicy, która wyłania się z cienia jego śmierci jak echo modlitwy – o objawieniach, które wstrząsnęły nawet sceptykami i które zostały ujawnione w książce „Niezwykłe objawienia ks. Jerzego Popiełuszki we Włoszech” (współautorem jest ks. prof. Józef Naumowicz). To historia, która trwa do dziś, przypominając, że święci nie odchodzą na zawsze.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
