Z kart historii
Myśl o budowie kościoła w Jagniątkowie powstała w sercu ks.prałata Antoniego
Kamińskiego. Był on proboszczem parafii rzymskokatolickiej w Sobieszowie. Wiedział, jak
duża liczba ludzi z Jagniątkowa i Michałowic chodzi do sąsiednich kościołów w Sobieszowie,
Cieplicach, czy Piechowicach i postanowił wybudować świątynię.
W 1978 r. ks.Kamiński nabył w Jagniątkowie działkę z budynkiem, z przeznaczeniem na
budowę kościoła. Jednak pojawiły się problemy w wyniku, których ks. prałat zmuszony był
zrezygnować z tej lokalizacji. W tej sytuacji ks.Antoni zwrócił się do odpowiedzialnego o
wielkim sercu i zmyśle organizacyjnym człowieka, ówczesnego dyrektora Karkonoskiego
Parku Narodowego Cyryla Jurczyszaka. Ten wskazał inną nieruchomość ze starym
budynkiem do rozbiórki, o jeszcze piękniejszej lokalizacji ok.1,5 km poniżej okazałej willi
Noblisty Gerharta Hauptmanna. Miejsce to było własnością Państwa Mizgalskich. Po śmierci
Jana Mizgalskiego, nieruchomość tą odziedziczyła jego żona Apolonia. Dyrektor
Karkonoskiego Parku doprowadził do spotkania proboszcza prałata Antoniego Kamińskiego z
Panią Apolonią Mizgalską. Spotkania odbywały się w mieszkaniu Bazylego Jurczyszaka,
strażnika w Karkonoskim Parku Narodowym. Na pierwsze spotkanie przybyli tworzący
podwaliny pod budowę kościoła w Jagniątkowie: ks. Antoni Kamiński i dyrektor Jurczyszak.
Spotkania nie mogły odbywać się na plebani z powodu niedobrego okresu dla Kościoła. Na
jednym z tych spotkaniach pani Apolonia Mizgalska wyraziła zgodę na nieodpłatne
przekazanie przedmiotowej nieruchomości pod budowę kościoła.
Dyrektor Jurczyszak był radnym WRN w Jeleniej Górze, a dzięki pełnionym funkcjom i
odwadze pomógł w uzyskaniu pozwolenia na budowę kościoła. Do opracowania projektu
polecił swojego przyjaciela architekta Antoniego Bila, a do budowy kościoła wskazał wysoko
wykwalifikowanych wykonawców. Pomógł również w nabyciu potrzebnego drewna i innych
materiałów na budowę kościoła. Wszystkie te akty pomocy świadczone były przez niego
nieodpłatnie. Drewno w tym czasie było reglamentowane z utrudnieniami do kupna na
budowę kościoła. Zakup był możliwy jedynie na podstawie zleceń wydawanych przez
ówczesnego dyrektora OZLP Wrocław Michała Gniewka. Drewno na budowę kościoła
zakupione zostało przez księdza proboszcza w Karkonoskim Parku na nazwisko Czesława
Wyrwała za jego zgodą. Niedługo po rozpoczęciu budowy, w dniu 28 maja 1980 r. ks. prałat
Antoni Kamiński dokonał poświęcenia kamienia węgielnego pod przedmiotowy kościół w
Jagniątkowie. Jednak wkrótce po „odwilży” Solidarności przypadał trudny okres dla Kościoła
w związku z wprowadzeniem stanu wojennego 13.12.1981 i odwołaniem go w 1984 roku.
Lata stanu wojennego pokrywają się z okresem budowy kościoła w Jagniątkowie.
Wszyscy uczestniczący w budowie kościoła zasłużyli na pamięć, byli to m.im.: emerytowany
leśniczy Czesław Wyrwał, p.o. leśniczy Andrzej Wieczorek, pilarz Jan Chodniczak oraz
Bazyli Jurczyszak, a przede wszystkim mistrz spawalniczy Józef Szybiński (senior) z synem
Józefem Szybińskim, wówczas leśniczym w Karkonoskim Parku, którzy po mistrzowsku
wykonali stalową konstrukcję wieży kościoła. Dozór i opiekę nad mieniem sprawowali: w
dzień Czesław Wyrwał, a nocą Jan Chodniczak (do lipca 1984 r.). W czasie budowy kościoła
do 1983r. ks. prałatowi pomagał ks. wikary Tadeusz Duda, a od czerwca 1984 ks. wikary
Marian Matula (ps. „Kubek”), który wykonał największe prace, głównie wykończeniowe i
został pierwszym urzędującym proboszczem do 2001r.
W dniu 4 sierpnia 1985 r. nastąpiło uroczyste poświęcenie kościoła przez biskupa
pomocniczego diecezji wrocławskiej Tadeusza Rybaka. Według słów J.E. ks. Henryka
kardynała Gulbinowicza Metropolity Wrocławskiego (w latach 1986-2004) kościół p.w.
„Miłosierdzia Bożego” w Jagniątkowie jest „perłą w krajobrazie Karkonoszy”.
W stanie wojennym po wybudowaniu kościoła w Jagniątkowie, Cyryl Jurczyszak
współtworzący podwaliny pod budowę kościoła, w najlepszym zawodowym okresie życia, w
wieku 47 lat, był niszczony w niewybredny sposób przez władze wojewódzkie PZPR w
Jeleniej Górze. Będąc niewygodnym dla nich został zmuszony do odejścia ze stanowiska
dyrektora Karkonoskiego Parku. Nie miały znaczenia jego zasługi i bezsporne uratowanie
ekosystemów leśnych parku od klęsk żywiołowych, za co otrzymał m.in.order- Krzyż
Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
W wigilię Niepokalanego Serca N.M.P. (7/8 grudnia 1985 r. ) główny budowniczy kościoła w
Jagniątkowie ks. Prałat Antoni Kamiński źle się poczuł i został przewieziony do szpitala w
Cieplicach, gdzie przebywał od 8 grudnia 1985 r. do 2 stycznia 1986 r., a następnie został
przeniesiony do szpitala w Miłkowie, gdzie w dniu 12 stycznia 1986 r. o godz. 16:45 zmarł.
Ksiądz Antoni Kamiński był „chodzącą świętością”, uczynną dla ludzi i dzielącą się z
potrzebującymi. Podczas budowy mówił, że chciałby osiąść na parafii w Jagniątkowie, przy
kościele, który powstał z jego inicjatywy przy udziale dobrych ludzi. Staraniami ks.
Kamińskiego w 1973 r. powstał klasztor Zgromadzenia Sióstr Służebnic Jezusa w Eucharystii
w Sobieszowie, pomimo inwigilacji ksiądz organizował pielgrzymki, odprawiał Msze św. za
ojczyznę, organizował modlitwy w kościele parafialnym po zamachu w intencji papieża. Był
dobrym nauczycielem wiary. W dniu 29 czerwca 1986 r. powstała nowa parafia
rzymskokatolicka p.w. „Miłosierdzia Bożego” przy ul. Saneczkowej w Jeleniej Górze -
Jagniątkowie.
