Dziś pragniemy zauważyć dwie ostatnie funkcjonujące tutaj parafie i spotkać się z dziekanem dekanatu ks. Januszem Skałeckim, którego kapłańska droga związała się z nawiedzanymi przez nas parafiami.

Parafia pw. NMP Nieustającej Pomocy w Goleniowie

Powracamy ponownie do Goleniowa, do dzielnicy zw. Helenowem, gdzie funkcjonuje najmłodsza w mieście parafia. Jej początków możemy doszukiwać się w dniu 1 stycznia 1987 r., kiedy to erygowana została parafia w Podańsku (obecnie jest to filia), by w 1988 r. oficjalnie objąć opieką duszpasterską tę część Goleniowa, która związana jest właśnie z Helenowem. Pierwszym proboszczem nowej parafii został ks. Jan Śniegowski, którego spotkaliśmy już w Stargardzie na os. Pyrzyckim. Początkowo w Helenowie istniała tylko salka katechetyczna, w której raz w tygodniu odbywała się katecheza i odprawiana była Msza św. przez księży przyjeżdżających z parafii św. Katarzyny. Po przybyciu ks. Jana Śniegowskiego w maju 1988 r. zakupiono plac pod budowę kaplicy przy ul. Sikorskiego 1a. Historyczna, pierwsza Msza św. została odprawiona tutaj 29 maja 1988 r. W niezwykle krótkim czasie powstała również kaplica razem z przyległym do niej mieszkaniem dla księdza. Kolejna ważna data to dzień 4 grudnia 1988 r., kiedy to odprawiono wewnątrz nowej kaplicy pierwszą Mszę św. Natomiast uroczystego poświęcenia wybudowanego już w pełni kościoła dokonano 29 września 1991 r., nadając nowej świątyni tytuł Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy. Po 4 latach ks. Jan, który dla historii tej parafii uczynił bardzo dużo, zarówno pod względem duchowym, jak i materialnym, przeniesiony został do Stargardu, by tam również budować nowy kościół. Od 25 sierpnia 1995 r. przybył z Runowa do parafii ks. Alojzy Mochalski, którego ze smutkiem w sercu odprowadziliśmy na wieczny spoczynek 18 stycznia br. Piękne epitafium wspomnieniowe o ks. Alojzym publikowaliśmy tuż po jego śmierci. O tym, jak doceniono całokształt jego pracy, świadczą chociażby wspomnienia w miejscowej prasie: „Cały Goleniów płacze po księdzu Alojzym”. Ksiądz Alojzy dokonał także dużo dobra w sferze duchowej formacji dla młodej jeszcze parafii. Jego następcą po odejściu na emeryturę został ks. Janusz Skałecki, dziekan dekanatu, który przybył tutaj z Borzysławca. Obecny proboszcz ks. dziekan J. Skałecki święcenia kapłańskie przyjął 4 czerwca 1994 r. i pełnił już funkcję administratora parafii w Trzcińsku-Zdroju po śmierci ks. kan. Bolesława Dąbrowskiego, następnie w Borzysławcu. Obecnie jest proboszczem na Helenowie.

Parafia pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Borzysławcu

Parafia Borzysławiec z pozoru jest małą wspólnotą położoną bardzo malowniczo wokół Jeziora Dąbie tuż za rogatkami Szczecina. Jednak jej historia wybija się ponad wszystkie zapisane wspomnienia zbierające dziedzictwo obecności Kościoła katolickiego na naszej ziemi jeszcze wtedy, gdy dominował tutaj protestantyzm. Był to Kościół w diasporze, w rozproszeniu, ale właśnie w Borzysławcu już 10 lutego 1866 r. utworzono parafię katolicką, która notabene zatwierdzona została także przez władze pruskie 27 sierpnia 1866 r. Jak podają dostępne źródła, w 1937 r. mieszkało tutaj 129 katolików, którymi opiekował się od 1931 r. ks. Albert Hirsch z Berlina. Jego postać przeszła do historii, gdyż był kapłanem heroicznym, konsekwentnym, wiernym Bogu i Kościołowi, co sprawiło, że w czasie II wojny światowej był prześladowany i inwigilowany. Doprowadziło to do jego aresztowania w maju 1943 r. Przed Sądem Specjalnym w Szczecinie odbyła się rozprawa i ks. A. Hirsza oskarżono o rozpowszechnianie antypaństwowych wypowiedzi oraz kontakty z polskimi robotnikami przymusowymi. Otrzymał wyrok czterech lat ciężkiego więzienia, a karę tę odsiadywał w Goleniowie, gdzie osłabiony chorobą, odszedł do Pana 22 sierpnia 1944 r. Godnym podkreślenia jest wdzięczna pamięć, jaka pozostała po ks. Albercie Hirszu po zakończeniu działań wojennych, szczególnie widoczna w trosce o grób i w fundacji pamiątkowej tablicy. Oczywiście, po wojnie opiekę duszpasterską sprawowali tutaj księża chrystusowcy, początkowo raz w miesiącu, a od 1956 r. dwa razy w miesiącu. Najpierw był to ks. Henryk Kulikowski TChr, a następnie ks. Franciszek Włodarczyk TChr, a w końcu ks. Seweryn Wieczorek TChr.
Zmiana nastąpiła 28 czerwca 1957 r., kiedy to erygowano w Borzysławcu parafię i oddano ją pod pieczę księży diecezjalnych. Pierwszym proboszczem przez 4 lata był ks. Kazimierz Adamczak (1957-61), po nim na siedem lat przybył ks. Kazimierz Kowalczyk (1961-68), następnie w ciągu sześciu lat odpowiedzialnym za duszpasterstwo był ks. Feliks Kurczewski (1968-74). Przez dwa lata przebywał tu również ks. Czesław Lachowicz (1974-76), a przez kolejnych dwadzieścia trzy proboszczem był ks. Józef Walewicz (1976-97). Ten najdłużej urzędujący proboszcz odszedł do wieczności 27 maja 2010 r., będąc już rezydentem w Sulimierzu, jednak ciało ks. Józefa spoczęło właśnie na cmentarzu w Borzysławcu, co jest pięknym świadectwem jego pełnej pokory pracy i umiłowania swoich parafian. Po odejściu ks. J. Walewicza proboszczem był do 1 lipca 1997 r. ks. kan. Henryk Silko, obecny kustosz Sanktuarium Pani Fatimskiej na os. Słonecznym. Warto dodać, że ks. Henryk równolegle z pracą duszpasterską kontynuował studia na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na Wydziale Prawa Kanonicznego, by później posługiwać w Sądzie Biskupim w Szczecinie jako obrońca węzła małżeńskiego. Kolejnym proboszczem był właśnie ks. dziekan Janusz Skałecki (2007-2009). Obecnie proboszczem jest ks. Adam Staśkowiak, który święcenia prezbiteriatu przyjął 12 czerwca 1993 r. W dotychczasowej pracy kapłańskiej, szczególnie jako wikariusza, ks. Adam znany był jako ceniony muzyk tworzący z młodzieżą współczesną muzykę chrześcijańską oraz jako animator grup modlitewnych Odnowy w Duchu Świętym. Niewątpliwie docenić należy pomysłowość księdza proboszcza, który jako jeden z niewielu na terenie archidiecezji założył stronę internetową parafii wiejskiej i na bieżąco ją prowadzi.