– Chciałbym podziękować w imieniu całej diecezji księdzu prałatowi za jego wielkie serce i oddanie. Św. Paweł w Liście do Galatów pisze, że dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a szczególnie naszym braciom w wierze. Ks. prałat potrafił to pięknie odczytać i to realizował. Tych dzieł, które zainicjował, na pewno nie przepisywał sobie. Pan Bóg wzbudzał taką miłość do ludzi w sercu księdza prałata, że im chętnie i całym sercem posługiwał. Za to chciałbym mu podziękować – powiedział w czasie mszy pogrzebowej bp Stanisław Jamrozek, biskup pomocniczy archidiecezji przemyskiej.
Głos zabrał również Emil Jurkiewicz, przedstawiciel Zarządu Głównego Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta. – To, że w Polsce przez te 40 lat powstało ponad 160 placówek. To, że poczucie bezpieczeństwa dach nad głową i miskę strawy na co dzień ma wiele tysięcy osób to i jego zasługa. Wielka to sprawa móc współtworzyć z nim to dzieło, jakim jest dzieło świętego Brata Alberta – powiedział, przypominając ponad 30-letnią działalność ks. Żołnierczyka w zarządzie głównym tej instytucji.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Ks. prał. Bronisław Żołnierczyk ur. 21 marca 1940 r. w Sanoku. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1964 r. w katedrze w Przemyślu, po czym został skierowany na dalsze studia teologiczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1970 - 1976 był prefektem, a następnie – do 1985 r. ojcem duchownym w przemyskim seminarium duchownym. Jednocześnie pełnił funkcję referenta diecezjalnego ds. powołań.
Od 1986 r. ks. Żołnierczyk pełnił funkcję dyrektora diecezjalnej komisji charytatywnej. Był głęboko przejęty problemem bezdomności. Z jego inicjatywy w 1989 r. powstało Koło Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta w Przemyślu oraz schronisko dla bezdomnych mężczyzn. Z ramienia Episkopatu Polski i zarządu głównego Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta we Wrocławiu w 2001 r. ks. Bronisław Żołnierczyk został mianowany asystentem kościelnym dla wszystkich kół Towarzystwa w Polsce.
Reklama
W 1990 r. został pierwszym dyrektorem Caritas Archidiecezji Przemyskiej, tworząc struktury tej organizacji. „Opieką materialną i duchową obejmował rodziny wielodzietne oraz ludzi z domów spokojnej starości przy ulicy Jasińskiego i Basztowej oraz pensjonariuszy Domu Pomocy Społecznej na Lipowicy oraz wspierał Braci Albertynów w Przemyślu w ich pracy opiekuńczo-charytatywnej nad ludźmi psychicznie chorymi. W okresie stanu wojennego i kryzysu gospodarczego, doposażył w nowoczesny sprzęt, lekarstwa i żywność oraz w środki czystości szpitale w Przemyślu i Szpital Psychiatryczny w Żurawicy” – czytamy w biogramie na stronie internetowej archidiecezji przemyskiej.
Założył też Dom Matki i Dziecka w Przemyślu, który pod auspicjami Caritas funkcjonuje po dziś dzień.
Ściśle współdziałał i współpracował z Polskim Związkiem Emerytów, Rencistów i Inwalidów, Polskim Stowarzyszeniem Diabetyków, Polskim Towarzystwem Walki z Kalectwem i innymi.
Podejmował szereg inicjatyw na terenie Przemyśla i całej diecezji. Prowadził również duszpasterstwo osób niewidomych oraz zainicjował opiekę nad dziećmi z domów dziecka i pogotowia opiekuńczego.
Reklama
Był także inicjatorem powstania w wielu miastach Ruchu Wiara-Światło „Muminki”, który skupiał dzieci i młodzież niepełnosprawną psychicznie oraz ich rodziców. , założył ośrodek rehabilitacyjno-wychowawczy dla tych dzieci na Bakończycach,
Równolegle do innych zajęć pełnił funkcję sędziego w Sądzie Metropolitalnym w Przemyślu. Od 1987 roku należał do Przemyskiej Kapituły Metropolitalnej. W 2006 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Przemyśla oraz Złoty Krzyż Zasługi nadany przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
