Ziemio, która nie przestajesz być cząstką naszego czasu. Ucząc się nowej nadziei, idziemy poprzez ten czas ku ziemi nowej. I wznosimy ciebie, ziemio dawna, jak owoc miłości pokoleń, która przerosła nienawiść” (Karol Wojtyła, „Myśląc Ojczyzna...” (1974).
Sierpień, rozbudowany pamięcią o Polsce i Polakach, prowadzi nas w prostej linii do słynnej Bitwy Warszawskiej - Cudu nad Wisłą i jest miesiącem bardzo pouczającym. Polska poczuła się wtedy zapewne najbardziej sobą, bo broniła nie tylko siebie, ale i Europy. O krwi polskich żołnierzy należy dzisiaj szczególnie pamiętać. Będą zawsze różne opinie, ale co do sprawy wolności Ojczyzny opinia jest jednoznaczna: obroniliśmy ją w 1920 r. Lecz to nie był koniec. Przyszedł burzliwy czas przygotowujący wybuchu II wojny światowej i czas września pełnego lęków, niepokoju i łez. Przyszedł również inny tragiczny sierpień - czas Powstania Warszawskiego. Patrzymy na zdjęcia młodych chłopców i dziewcząt, w oczach których malowała się wielka miłość Ojczyzny i waleczność w jej obronie, w obronie normalnego życia Polaków. Niektórzy kwestionują dziś potrzebę tej walki zbrojnej, mówią wręcz, że nie było to rozsądne i roztropne. Ale tam, gdzie chodzi o wolność, to najzwyczajniej trzeba się o nią troszczyć, a często trzeba ją sobie wywalczyć.
My zawsze stawaliśmy gotowi do tej walki, kiedy tylko zaistniała taka potrzeba, i walczyliśmy za wolność naszą i waszą - za wolność narodów i ludów. Taka była polska filozofia. Dlatego sierpień jest dla nas szczególnym znakiem czasu wyzwalającego do wolności, do tego, co lepsze, piękniejsze, co sprzyja człowiekowi.
Obok wielu innych wydarzeń jest w naszej polskiej historii także Sierpień 80, a w nim zryw wolnościowy robotników sprzeciwiających się komunizmowi. Jakże wielu poszło wtedy do więzień, a później często zostało zmuszonych do wyjazdu za granicę, ale nie chcieli zgodzić się na Polskę nieprawdziwą, nie naszą, na Polskę zakneblowaną w swym rozwoju.
Dzisiaj biskupi polscy wzywają naród w sierpniu do podjęcia jeszcze jednego ważnego zadania. To walka z wielkim zniewoleniem narodu przez alkohol, co skutkuje tak wieloma wypadkami drogowymi i nieszczęściami wielu polskich rodzin. Bo jest dla nas sierpień miesiącem zrywu wolnościowego i trzeba też nierzadko pokonać wroga, który jest w nas, pokonać zło, które niszczy naród, powoduje, że ludzie pracują na pomniejszenie swojego człowieczeństwa.
Zechciejmy więc w sierpniu 2012 r. z jednej strony uczcić tych, którzy zginęli w 1920 r. w Bitwie Warszawskiej, tych, którzy polegli w Powstaniu Warszawskim, którzy walczyli w obronie Polski i polskości w ciągu powojennych lat naszych zmagań o wolność. Pamiętajmy też, że o wolność musimy się bić każdego dnia, także z samym sobą, wybierając prawdziwe dobro, a nie to, co stanowi zniewolenie dla ludzkości. Niech patronem będzie nam tu sługa Boży - kard. Stefan Wyszyński - wielki obrońca „wszystkiego, co Polskę stanowi”. Bo tak jak ojciec i matka, jak rodzinny dom, jak pamiątki rodzinne, zdjęcia, które nas łączą, jednoczą, „umieszczają” w jednym miejscu, sprawiają, że czujemy się ważni - tak ważny jest nasz zdrowy polski dom, nasza Ojczyzna.