Kanada: w grudniu Ojciec Święty przyjmie delegację rdzennych mieszkańców
Katolicki Episkopat Kanady zapowiedział, że w dniach 17-20 grudnia 2021 r. planowana jest wizyta delegacji rdzennej ludności tego kraju, która ma się spotkać z Ojcem Świętym.
Biskupi Kanady są głęboko wdzięczni Ojcu Świętemu za jego ducha otwartości, który szczodrze zaprasza na osobiste spotkania z każdą z trzech odrębnych grup delegatów - Pierwszych Narodów, Metysów i Eskimosów - jak również na końcową audiencję dla wszystkich delegatów w dniu 20 grudnia 2021 roku.
W tej wizycie duszpasterskiej weźmie udział zróżnicowana grupa Starszych/ Strażników Wiedzy, ocalałych ze szkół z internatem oraz młodzieży z całego kraju, którym towarzyszyć będzie niewielka grupa biskupów i przywódców rdzennych mieszkańców. Planowanie delegacji jest w toku, a dalsze szczegóły zostaną ogłoszone, gdy tylko będą dostępne.
Biskupi Kanady potwierdzają swoją szczerą nadzieję, że te nadchodzące spotkania doprowadzą do wspólnej przyszłości pokoju i harmonii pomiędzy ludami tubylczymi a Kościołem katolickim w Kanadzie – czytamy w oświadczeniu.
Podziel się cytatem
W Kanadzie od dwóch miesięcy trwa dyskusja w sprawie bolesnych losów ponad 150 tysięcy dzieci z miejscowych plemion indiańskich, które od drugiej połowy XIX wieku niemal do końca lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia uczyły się w przeznaczonych dla nich szkołach w całym kraju. Placówki te były zarządzane przez państwo, ale w większości prowadził je Kościół katolicki. Wskutek wadliwego programu nauczania, nastawionego przede wszystkim na szybką asymilację ludności tubylczej, a także z powodu stosowanej tam przemocy i ciężkich warunków, zmarło w tym szkołach we wspomnianym okresie co najmniej 6 tys. dzieci.
Okazją do podjęcia tego trudnego zagadnienia było odkrycie w połowie maja br. na terenie byłej szkoły w Kamloops w zachodniokanadyjskiej prowincji Kolumbia Brytyjska zbiorowego grobu 215 dzieci, które uczęszczały do tej placówki. Powstała ona w 1890 i do 1969 działała jako Indiańska Szkoła Rezydencjalna (tzn. z internatem) w ramach Kanadyjskiego Systemu Indiańskich Szkół Rezydencjalnych jako jedna z największych z nich. Potem była internatem dla miejscowych uczniów. W 1978 ostatecznie ją zamknięto. W sumie w całym kraju istniało ok. 130 takich szkół.
Reklama
Po doniesieniach o odnalezieniu nieoznaczonych grobów na terenach byłych szkół dla rdzennych dzieci, Kościół katolicki w całej Kanadzie spotyka się z falą ataków. W czerwcu na terenach zamieszkanych przez rdzenną ludność indiańską z plemienia Similikameen w prowincji Kolumbia Brytyjska w zachodniej Kanadzie spłonęły cztery kościoły. Były one ponad stuletnimi zabytkami, w których znajdowały się także dokumenty o znaczeniu historyczno-kulturalnym.
Pierwsze dwa kościoły spłonęły 21 czerwca, gdy w całej Kanadzie obchodzono już po raz 25. Narodowy Dzień Ludów Tubylczych, ustanowiony w 1996 przez ówczesnego (1995-99) gubernatora generalnego tego kraju Roméo Le Blanca.
Ponadto 26 czerwca przy kościele Różańca Świętego w Edmonton w zachodniej Kanadzie został zdewastowany pomnik św. Jana Pawła II. Na jego cokole pojawiły się ślady rąk i stóp, odciśnięte w czerwonej farbie.
Wszystkie te wydarzenia miejscowe władze łączą z protestem przeciwko roli Kościoła katolickiego w przeszłości w systemie szkół dla dzieci rdzennych mieszkańców Kanady.
Każda sytuacja, gdy papież senior Benedykt XVI zabiera głos – w trakcie tych niemal 7 lat od ustąpienia czynił to niezmiernie rzadko – staje się wydarzeniem. Z trzech powodów. Po pierwsze dlatego, że to najwybitniejszy współczesny teolog. Po drugie – że to były papież. Po trzecie – właśnie dlatego, że zabiera głos bardzo rzadko.
Triduum Paschalne przywołuje na myśl historię naszego zbawienia, a tym samym zmusza do wejścia w istotę chrześcijaństwa. Przeżywanie tych najważniejszych wydarzeń zaczyna się w Wielki Czwartek przywołaniem Ostatniej Wieczerzy, a kończy w Wielkanocny Poranek, kiedy zgłębiamy radosną prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa i umacniamy nadzieję naszego zmartwychwstania. Wszystko osadzone jest w przestrzeni i czasie. A sam moment śmierci Pana Jezusa w Wielki Piątek podany jest z detaliczną dokładnością. Z opisu ewangelicznego wiemy, że śmierć naszego Zbawiciela nastąpiła ok. godz. dziewiątej (Mt 27, 46; Mk 15, 34; Łk 23, 44). Jednak zastanawiający jest fakt, że ten ważny moment w zbawieniu świata identyfikujemy jako godzinę piętnastą. Uważamy, że to jest godzina Miłosierdzia Bożego i w tym czasie odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego.
Dlaczego zatem godzina dziewiąta w Jerozolimie jest godziną piętnastą w Polsce? Podbudowani elementarną wiedzą o czasie i doświadczeniami z podróży wiemy, że czas zmienia się wraz z długością geograficzną. Na świecie są ustalone strefy, trzymające się reguły, że co 15 długości geograficznej czas zmienia się o 1 godzinę. Od tej reguły są odstępstwa, burzące idealny układ strefowy. Niemniej, faktem jest, że Polska i Jerozolima leżą w różnych strefach czasowych. Jednak jest to tylko jedna godzina różnicy. Jeśli np. w Jerozolimie jest godzina dziewiąta, to wtedy w Polsce jest godzina ósma. Zatem różnica czasu wynikająca z położenia w różnych strefach czasowych nie rozwiązuje problemu zawartego w tytułowym pytaniu, a raczej go pogłębia.
Jednak rozwiązanie problemu nie jest trudne. Potrzeba tylko uświadomienia niektórych faktów związanych z pomiarem czasu. Przede wszystkim trzeba mieć na uwadze, że pomiar czasu wiąże się zarówno z ruchem obrotowym, jak i ruchem obiegowym Ziemi. I od tego nie jesteśmy uwolnieni teraz, gdy w nauce i technice funkcjonuje już pojęcie czasu atomowego, co umożliwia jego precyzyjny pomiar. Żadnej precyzji nie mogło być dwa tysiące lat temu. Wtedy nawet nie zdawano sobie sprawy z ruchów Ziemi, bo jak wiadomo heliocentryczny system budowy świata udokumentowany przez Mikołaja Kopernika powstał ok. 1500 lat później. Jednak brak teoretycznego uzasadnienia nie zmniejsza skutków odczuwania tych ruchów przez człowieka.
Nasze życie zawsze było związane ze wschodem i zachodem słońca oraz z porami roku. A to są najbardziej odczuwane skutki ruchów Ziemi, miejsca naszej planety we wszechświecie, kształtu orbity Ziemi w ruchu obiegowym i ustawienia osi ziemskiej do orbity obiegu. To wszystko składa się na prawidłowości, które możemy zaobserwować. Z tych prawidłowości dla naszych wyjaśnień ważne jest to, że czas obrotu Ziemi trwa dobę, która dzieli się na dzień i noc. Ale dzień i noc na ogół nie są sobie równe. Nie wchodząc w astronomiczne zawiłości precyzji pomiaru czasu możemy przyjąć, że jedynie na równiku zawsze dzień równy jest nocy. Im dalej na północ lub południe od równika, dystans między długością dnia a długością nocy się zwiększa - w zimie na korzyść dłuższej nocy, a w lecie dłuższego dnia. W okolicy równika zatem można względnie dokładnie posługiwać się czasem słonecznym, dzieląc czas od wschodu do zachodu słońca na 12 jednostek zwanych godzinami. Wprawdzie okolice Jerozolimy nie leżą w strefie równikowej, ale różnica między długością między dniem a nocą nie jest tak duża jak u nas. W czasach życia Chrystusa liczono dni jako czas od wschodu do zachodu słońca. Część czasu od wschodu do zachodu słońca stanowiła jedną godzinę. Potwierdzenie tego znajdujemy w Ewangelii św. Jana „Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin?” (J. 11, 9). I to jest rozwiązaniem tytułowego problemu. Godzina wschodu to była godzina zerowa. Tymczasem teraz godzina zerowa to północ, początek doby. Stąd współcześnie zachodzi potrzeba uwspółcześnienia godziny śmierci Chrystusa o sześć godzin w stosunku do opisu biblijnego. I wszystko się zgadza: godzina dziewiąta według ówczesnego pomiaru czasu w Jerozolimie to godzina piętnasta dziś. Rozważanie o czasie pomoże też w zrozumieniu przypowieści o robotnikach w winnicy (Mt 20, 1-17), a zwłaszcza wyjaśni dlaczego, ci, którzy przyszli o jedenastej, pracowali tylko jedną godzinę. O godzinie dwunastej zachodziło słońce i zapadała noc, a w nocy upływ czasu był inaczej mierzony. Tu wykorzystywano pianie koguta, czego też nie pomija dobrze wszystkim znany biblijny opis.
Blisko 200 razy wyjeżdżali podkarpaccy strażacy do usuwania skutków burz, które w piątek po południu i wieczorem przeszły nad częścią Podkarpacia. Najpoważniejsza sytuacja jest w gminie Pawłosiów, gdzie do pomocy w usuwaniu m.in. błota skierowane zostało wojsko.
Jak poinformował rzecznik podkarpackich strażaków bryg. Marcin Betleja, interwencje polegały głównie na wypompowywaniu wody z zalanych piwnic, budynków, posesji i na udrażnianiu przepustów drogowych.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
