Reklama

Sursum corda

Odpowiedzialność anioła

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W dniach 11-17 maja będziemy przeżywać w Kościele Tydzień Modlitw o Powołania do Kapłaństwa i Życia Konsekrowanego. Przygotowywaliśmy się w redakcji do tych dni przez odpowiednie zaprojektowanie okładki Niedzieli. Były różne propozycje: jeden projekt przedstawiał siostry zakonne ze świecami w krużgankach kościelnych, inny ukazywał grupę księży w katedrze w Wielki Czwartek - chodzi bowiem o to, żeby maksymalnie przybliżyć Czytelnikom osobę człowieka powołanego do służby Bogu. Ostatecznie podjęliśmy decyzję, że zamieścimy na okładce plakat jednej z częstochowskich parafii, który ukazuje trzech kapłanów w kapeluszach, z białymi skrzydłami i napisem: "Nie jesteśmy aniołami, wykonujemy tylko ich robotę". Jest to jednocześnie obraz bardzo prawdziwy.
Kapłan - ksiądz to osoba z ludu wzięta i dla ludu przeznaczona. Jest człowiekiem i nosi w sobie całą zawartość człowieczeństwa, przyjętego razem z genami, przejętego ze środowiska, w którym wzrastał, i wypracowanego przez siebie w postaci charakteru, bardziej lub mniej doskonałego. Tak wszyscy idziemy w życie. My, kapłani, mamy za sobą także studyjny czas naszej formacji kapłańskiej, który kończy się konsekracją. Jest to droga długa i żmudna, uwzględniająca wszystko, w co człowiek jest "wyposażony". Owoc tego wysiłku składa się na ołtarzu Panu Bogu i prosi Go o przyjęcie.
Kapłan, zakonnik czy zakonnica przynoszą Panu Bogu i ludziom przede wszystkim swoją dyspozycyjność. W zakonach benedyktyńskich symbolizowało ją włożenie dłoni przez składającego ślub miłości Bożej w dłonie opata. W tym geście zawierało się wszystko. Potem przyszły inne sposoby wyrażania swojej konsekracji. Zawsze jednak ważny był fakt, że ten człowiek chce być całkowicie oddany Bogu i kocha Go ponad wszystko. Taka intencja przyświeca młodym ludziom przystępującym do święceń, do konsekracji.
A potem jest zwykłe życie, które w każdym calu powinno być oddane Panu Bogu: praca kapłańska związana z uświęcaniem człowieka, praca, która ma służyć zbawieniu dusz. Człowiek konsekrowany staje się dla swoich braci i sióstr takim właśnie aniołem, czuwającym, żeby powierzony jego opiece człowiek nie zginął, nie pobłądził, nie doznał bólu życiowych rozczarowań i szedł do Pana Boga prostą, bezpieczną drogą.
Praca kapłańska rozmienia się na wiele zaangażowań szczegółowych. Jednym z nich jest nauczanie katechetyczne. Zakłada ono nie tylko przekazywanie wiedzy, ale też wiele innych elementów, które wpływają na wychowanka i powinny sprawić, że zapala się on wiedzą otrzymaną od katechety i chce być bliżej Boga. To jest prawdziwa ewangelizacja. W naszej ojczyźnie tyle tysięcy młodych przychodzi na lekcje religii. Gdybyśmy byli płonącymi żagwiami, gdybyśmy byli takimi aniołami, to moglibyśmy przyprowadzić do kościołów tysiące polskich dzieci. Tymczasem obserwujemy, że często chodzą one na lekcje, ale nie idą do kościoła, nie uczestniczą w niedzielnej Mszy św. Katecheta nie może więc być spokojny w swoim sumieniu, jeżeli widzi, że jego podopieczni nie biorą udziału w życiu liturgicznym, jeżeli praktyki religijne są im obce.
Nie jesteśmy aniołami, ale czy dobrze wykonujemy robotę aniołów? Czy pilnujemy tego wszystkiego, co służy budowaniu Bożego Królestwa w duszach dzieci? Jakie dajemy im świadectwo o Kochającym Bogu?...
To tylko jeden z przykładów pracy kapłanów, sióstr zakonnych, osób konsekrowanych, w którym powinno spełniać się nasze powołanie. Dziedzin tej pracy jest wiele. Wszystkie one razem mają swoje serce, a jest nim modlitwa i Eucharystia. Zamieściliśmy w poprzednim numerze Niedzieli pełny tekst encykliki Jana Pawła II Ecclesia de Eucharistia. Ta kapłańska-anielska "robota" to oparcie całego życia osoby konsekrowanej właśnie na modlitwie i Eucharysti; - najlepszym gwarancie dobrego spełnienia swego powołania. A wtedy będą dorodne i obfite owoce.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Chrystus osią życia

Ormianie. Potomkowie Noego. Depozytariusze jego arki. Naród, który oddycha dwoma płucami chrześcijaństwa. O historii Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego, prowadzonym dialogu teologicznym oraz o pielgrzymce Jana Pawła II w Armenii z arcybiskupem Chażagiem Barsamianem, Legatem Patriarchalnym Europy Zachodniej i przedstawicielem Katolikosa Wszystkich Ormian w Watykanie rozmawia Andrzej Sosnowski.

Jak pisaliśmy w artykule Czy Bogu potrzebny jest tłumacz? Historia dwóch płuc ormiańskiego chrześcijaństwa, rok temu, na Wawelu miała miejsce ekumeniczna modlitwa z okazji ​​​​obchodów 655–lecia utworzenia Arcybiskupstwa Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego.

CZYTAJ DALEJ

Kard. Semeraro: beatyfikacja ks. Rapacza znakiem Bożego pocieszenia dla poranionego świata

2024-06-15 12:30

[ TEMATY ]

Ks. Michał Rapacz

kard. Semeraro

PAP/Łukasz Gągulski

Dzisiejsza beatyfikacja jest znakiem Bożego pocieszenia w okresie wciąż poranionym przemocą i wojną w wielu częściach świata, a także niedaleko stąd - powiedział kard. Marcello Semeraro. W Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych przewodniczy Mszy św., podczas której ogłosił błogosławionym ks. Michała Rapacza, zamordowanego w 1946 roku przez komunistyczną bojówkę.

Publikujemy treść homilii kard. Marcello Semeraro:

CZYTAJ DALEJ

Jesteśmy jednym Kościołem

2024-06-15 22:46

Magdalena Lewandowska

Abp Józef Kupny odznaczył szczególnie zasłużonych dla archidiecezji medalem św. Jadwigi Śląskiej.

Abp Józef Kupny odznaczył szczególnie zasłużonych dla archidiecezji medalem św. Jadwigi Śląskiej.

Podczas 11. rocznicy ingresu abp Józef Kupny pobłogosławił do funkcji 90 nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej – w tym siostry zakonne – 80 ceremoniarzy i 70 lektorów.

Uroczystości odbyły się w katedrze wrocławskiej, wzięło w nich udział wielu kapłanów, sióstr zakonnych i wiernych z różnych stron archidiecezji. – Jesteśmy jednym Kościołem. Wspólnie mu służymy sprawując różne urzędy, posługi, jakie są do życia Kościoła potrzebne – mówił abp Józef Kupny wyrażając wdzięczność wobec diecezjan i radość z nowych posługujących. Metropolita wręczył także dwóm osobom zasłużonym dla archidiecezji wrocławskiej medale św. Jadwigi Śląskiej. Otrzymali je s. Dorota Zamojska, która przez ostatnie lata pełniła funkcję diecezjalnej referentki zakonnej i Tadeusz Rajter z parafii św. Jacka we Wrocławiu.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję