Środki komunikacji społecznej odgrywają dzisiaj rolę kluczową. Kształtują opinię publiczną, przy czym nieustannie dokonuje się w nich wymiana informacji, idei i wartości. Obecność
ewangelicznego orędzia w mass mediach jest jednym z duszpasterskich priorytetów Kościoła. W związku z tym istnieje pilna potrzeba tworzenia instytutów naukowych,
których celem byłaby chrześcijańska refleksja nad rzeczywistością mediów. Powstawanie takich instytutów uzasadnia konieczność formacji dziennikarzy katolickich jako „ewangelizatorów medialnych”.
Tę aktualną i ważną problematykę podejmuje ks. prof. dr hab. Antoni Lewek w swej najnowszej książce pt. „Podstawy edukacji medialnej i dziennikarskiej”.
Na polskim rynku wydawniczym publikację tę można określić jako pionierską. Wskazuje na to nie tylko sposób prezentacji problematyki związanej ze środkami komunikacji społecznej, lecz również
źródłowa synteza nauki Kościoła związanej z mass mediami.
Autor prezentuje ewolucje postawy Kościoła wobec mediów, począwszy od „ostrożnej akceptacji” po ich dowartościowanie od czasów Soboru Watykańskiego II. Zainteresowanie to zaowocowało powstaniem
nowej dyscypliny naukowej, określanej jako teologia środków masowego przekazu, a także coraz pełniejszym wykorzystaniem mediów w nowej ewangelizacji.
Treść książki została podzielona na dwie części. W pierwszej autor opisuje powstanie i rozwój Instytutu Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa na Uniwersytecie Kardynała
Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W ramach problematyki Kościół a media obok wskazań soborowych przytacza nauczanie papieży o środkach masowego przekazu oraz
o dziennikarstwie. Zamieszcza uwagi Katechizmu Kościoła Katolickiego o mediach, jak również instrukcje kongregacji watykańskich oraz Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu.
Część pierwszą kończy synteza nauczania Episkopatu Polski o mediach oraz zalecenia II Polskiego Synodu Plenarnego.
W części drugiej autor opracował obszerny wykaz prac dyplomowych o tematyce medialnej i dziennikarskiej. Prace te powstały w głównych ośrodkach teologicznych w Polsce.
Został tu również zamieszczony katalog publikacji katolickich o środkach komunikowania i dziennikarstwie oraz wykaz periodyków związanych z dziennikarstwem, mediami, reklamą
i marketingiem. Tę część książki kończy aneks dotyczący możliwości i oferty studiów w Instytucie Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa UKSW.
Lektura omawianej pozycji rodzi refleksję, iż obustronna korzystna współpraca Kościoła z mediami może ubogacić zarówno misję ewangelizacyjną, jak i same środki przekazu. Właściwa
Kościołowi mądrość może uchronić mass media przed ucieczką od prawdy i odpowiedzialności. Natomiast media mogą pomóc Kościołowi lepiej porozumiewać się z ludźmi, w sposób
przekonujący, a nawet porywający.
Książka jest zaadresowana do studentów uniwersytetów katolickich, wydziałów teologicznych i seminariów duchownych jako naukowo-dydaktyczna pomoc w przygotowaniu prac dyplomowych
w oparciu o źródła nauki Kościoła i publicystyki katolickiej.
Należy dodać, że członek Rady Episkopatu Polski ds. Środków Społecznego Przekazu - bp dr Adam Lepa zaznacza, iż książka ks. prof. dr. hab. Antoniego Lewka „może się też okazać pomocna
tym ludziom mediów, którzy pragną doskonalić swoje kwalifikacje zawodowe, postawy etyczne i działalność dziennikarską”.
Antoni Lewek. „Podstawy edukacji medialnej i dziennikarskiej”.
Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa 2003, ss. 473; ul. Dewajtis 5, 01-815 Warszawa.
„Dobrej niedzieli dla wszystkich. Bardzo dziękuję” - powiedział Ojciec Święty, który niespodziewanie pojawił się na koniec Mszy św. sprawowanej z okazji Jubileuszu Osób Chorych i Pracowników Służby Zdrowia.
Po zakończeniu Mszy św. odczytano komunikat w różnych językach: „Jego Świątobliwość Papież Franciszek serdecznie pozdrawia wszystkich, którzy wzięli udział w tej celebracji, dziękując im z całego serca za modlitwy wznoszone do Boga w intencji jego zdrowia. Życzy, aby pielgrzymka jubileuszowa przyniosła obfite owoce. Udziela im apostolskiego błogosławieństwa, obejmując nim również bliskich, chorych i cierpiących, a także wszystkich wiernych, którzy dzisiaj się zgromadzili”.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
