Abp Gądecki do kleryków: od powołań kapłańskich zależy przyszłość Kościoła
- Prosimy o to, aby przyszłe powołania kapłańskie były godne Serca Bożego – mówił abp Stanisław Gądecki podczas Mszy św. z udziałem kleryków seminariów duchownych archidiecezji poznańskiej i diecezji kaliskiej. W katedrze poznańskiej przewodniczący Episkopatu podkreślił, że od powołań kapłańskich zależy przyszłość Kościoła.
W homilii abp Gądecki nawiązał do wypowiedzi papieża Franciszka, iż „wiele osób nie odczuwa już głodu i pragnienia Boga, nie dlatego, że są źli, ale dlatego, że nie ma nikogo, kto obudziłby w nich łaknienie wiary i rozpalił to pragnienie”.
Metropolita poznański przekonywał, że przyczyną upadku wiary jest niekiedy brak gorliwości samych chrześcijan, ponieważ koncentrujemy się na strategiach, a nie żyjemy Ewangelią.
„Musimy wspólnie patrzyć w przyszłość, a nie tylko wracać do przeszłości, trzeba dbać o fundamenty, o żywą tradycję Kościoła, która opiera się na tym, co najważniejsze, na Dobrej Nowinie, na bliskości, na świadectwie” – mówił abp Gądecki.
Metropolita poznański zachęcał kleryków, by naśladowali świętych, którzy żyli Ewangelią i nie czuli się komfortowo w zastanych strukturach. „To jest nasze przyszłe powołanie, i wasze, moi drodzy, jako przyszłych pasterzy: gromadzić owczarnię, a nie rozpraszać jej, stawać się budowniczymi wspólnoty, nawiązującymi więzy jedności na każdym poziomie, nie ze względu na strategie, ale ze względu na Ewangelię” – mówił abp Gądecki.
Metropolita poznański, odnosząc się do zbliżającego się Synodu nt. synodalności, zachęcał kleryków do postawy modlitwy, życia wiernego Ewangelii, odwagi, zarówno w mówieniu, jak i w słuchaniu.
W modlitwie w katedrze poznańskiej w pierwszym dniu nowego roku formacyjnego, obok kleryków Arcybiskupiego Seminarium Duchownego wzięli udział moderatorzy z rektorem ks. dr. Janem Frąckowiakiem.
Francesco! Francesco! głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Pragnienie śmierci znalazło poczesne miejsce w duchowości Ojca Pio. Nie było ono wyrazem ucieczki od cierpienia czy rozpaczy, lecz dojrzałą tęsknotą za pełnym zjednoczeniem z Bogiem. Myśl o jej bliskim nadejściu nie tylko Stygmatyka nie przerażała, lecz przeciwnie, nieodparcie pociągała...
Śmierć w rozumieniu Ojca Pio nie była końcem życia, ale przejściem do pełnej komunii z umiłowanym Bogiem. Wyznał, że pod wpływem działania Jego łaski stała się dla niego „szczytem szczęścia” i jego „przyjaciółką”. Takie jej pojmowanie ukazuje głęboki związek zakonnika ze św. Franciszkiem z Asyżu, który w swej „Pieśni słonecznej” nazwał ją „siostrą”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.