Lęk przed przyszłością, problemy zdrowotne, bezrobocie, kredyty, a często także głębokie poczucie niesprawiedliwości – oto tematy rozmów wrocławian z kapłanami podczas wizyty duszpasterskiej.
Okazuje się, że nie gender, pedofilia ani afery, w których główną rolę mają odgrywać duchowni są głównymi problemami, z jakimi borykają się wrocławskie rodziny. Trwająca we Wrocławiu wizyta duszpasterska nie potwierdza także, iż – jak wynikałoby z doniesień medialnych – zdecydowana większość mieszkańców stolicy Dolnego Śląska zamyka drzwi swoich mieszkań przed duchownymi. Są parafie, w których blisko 90 proc. ludzi przyjmuje kapłana. We Wrocławiu średnio 60–70 proc. chce w swoim domu wizyty księdza.
„Lęk przed przyszłością” – to odpowiedź na pytanie, jakie problemy najczęściej są podejmowane w czasie rozmowy z kapłanem. Dochodzą też: kwestie zdrowotne, bezrobocie, ogromne kredyty i samotność. – Starsi często pytają: „Jak to będzie, gdy choroba lub wiek nie pozwolą nam normalnie funkcjonować?” – mówi ks. Rafał Swatek, wikariusz parafii pw. św. Maksymiliana Kolbego na wrocławskim Gądowie. – Opowiadają o tym, jak ich najbliżsi są zapracowani, zabiegani, nie mają na nic czasu. Bywa, że żalą się, iż nikt ich nie odwiedza. Często mówią, że bez ich wsparcia finansowego dzieci lub wnuki nie byliby w stanie sobie poradzić – dodaje.
Reklama
Rodziny goszczące duchownych często żalą się na niesprawiedliwe traktowanie przez urzędników lub pracodawców. – Odwiedziłem rodzinę z dwójką dzieci. Ojciec przez ostatnie trzy miesiące nie otrzymywał wypłaty, a teraz został zwolniony z pracy. Jak sprawić, by pokonać w tych ludziach głębokie poczucie niesprawiedliwości i bezsilności? – pyta ks. Swatek.
Kapłani podkreślają, że w czasie kolędy widzą wiele dobra. – Z głębokim podziwem patrzę na ludzi starszych, którzy pomimo własnej niepełnosprawności opiekują się swoimi ciężko chorymi współmałżonkami – mówi jeden z księży. – Pamiętam także panią, która codziennie przyjeżdża do swojej niewidomej koleżanki. Wiele lat temu razem pracowały. I nie chodzi tu jedynie o pomoc w codziennych czynnościach, ale o to, by zwyczajnie być razem, porozmawiać.
Kapłani nie mają wątpliwości co do potrzeby wizyty duszpasterskiej. – Pomijając fakt, że to doskonała okazja dla rodziny, by w cztery oczy spotkać się ze swoim duszpasterzem, to na pewno dla wielu to jeden z niewielu momentów w roku, kiedy wspólnie jako rodzina się modlą – mówią duchowni, dodając: – Kapłan wciąż u ogromnej części społeczeństwa cieszy się zaufaniem.
Kijów, miła restauracyjka, przy dobrym obiadku rozmawiam z młodymi ukraińskimi przyjaciółmi. Zostali małżeństwem po jednym z naszych wspólnych projektów realizowanych z dominikańskim Instytutem św. Tomasza z Akwinu. Czas leci nieubłaganie – ich małżeński staż to już osiem lat, dochowali się dwóch synów, kochają się, nieźle im się wiedzie. Opowiadają, w jaki sposób próbują uczestniczyć w życiu społecznym i kościelnym. Okazuje się, że niezbyt im wychodzi kontakt z jedną ze wspólnot, w której życiu chcieliby uczestniczyć. Otóż oni, przygotowani do tego w Instytucie, chcieliby dzielić się tym, co myślą o wierze, o rozumieniu Kościoła, o tym, co to znaczy być chrześcijaninem, co z tego wynika. Napotykają na opór – większość uczestników tej wspólnoty woli koncentrować się na przeżywaniu wiary rytualnie, chcą uczestniczyć w nabożeństwach i rekolekcjach, uważnie słuchać, ale nie chcą dyskutować, obawiają się podnoszenia trudnych tematów, na które trudno znaleźć odpowiedź. Może tak być – trudne pytania mogą tworzyć wątpliwości, a te mogą naruszyć coś, co z trudem się zdobyło. Wiara domaga się zrozumienia, zastanawialiśmy się wspólnie w rozmowie, ale może sprawa dotyczy nie tyle treści dyskusji, co formy? Może tworzą się emocje utrudniające spotkanie w rozmowie?
W czytaniu, które pochodzi z Księgi Amosa, prorok nawiązuje do realiów społecznych w jego czasach, czyli w VIII wieku przed Chrystusem. Mimo że upłynęło ponad 2700 lat, nauczanie to wcale nie straciło na aktualności, bo wciąż istnieje bezlitosne wyzyskiwanie biednych przez bogaczy.
Znamienne, że chodzi o bogaczy, którzy są religijni, ale zachowując dni święte, z niecierpliwością wyczekują ich końca, aby mogli wrócić do niesprawiedliwych praktyk, takich jak fałszowanie miar i wag. Najbardziej bezwzględni posuwają się o wiele dalej: „Będziemy kupować biednego za srebro, a ubogiego za parę sandałów, i plewy pszeniczne będziemy sprzedawać”.
Nowo mianowany nuncjusz apostolski w Iraku, ks. prałat Mirosław Wachowski, w rozmowie z mediami watykańskimi podzielił się osobistymi refleksjami o powołaniu, misji w ziemi Abrahama, służbie Kościołowi oraz duchowej sile, która pozwala iść naprzód. „Nuncjusz apostolski jest przedstawicielem Ojca Świętego wobec władz cywilnych, promując godność osoby ludzkiej, uniwersalne prawa człowieka, pracując na rzecz pokoju, tak w kraju, w którym spełnia swoją posługę, jak i na całym świecie” - wskazał.
W czwartek, 18 września Papież Leon XIV mianował nuncjuszem apostolskim w Iraku ks. prałata Mirosława Stanisława Wachowskiego, dotychczasowego Podsekretarza ds. Relacji z Państwami i Organizacjami Międzynarodowymi Stolicy Apostolskiej. Wyniósł go jednocześnie do stolicy tytularnej Villamagna di Proconsolare, z godnością arcybiskupa. Ks. Wachowski w wywiadzie dla Radia Watykańskiego podkreślił, że każda nowa nominacja traktowana jest przez niego jako akt Bożego miłosierdzia i zaufania, na który - jak sam mówi - nie zasłużył. „Z jakiegoś dla mnie tajemniczego, nieznanego powodu z wioski na Mazurach Pan Bóg powołał do kapłaństwa chłopaka, który według mnie nie miał jakichś szczególnych talentów”. To głębokie poczucie niewystarczalności nie przeszkadzało mu jednak zaufać: „Odpowiedziałem wtedy tak na to powołanie, ufając bardziej Jego łasce niż moim własnym ograniczonym zdolnościom”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
