W czasie wojny Chciuk odbywał liczne kursy pomiędzy okupowaną przez ZSRR Małopolską Wschodnią a Budapesztem jako tzw. biały kurier ZWZ. W grudniu 1941 r. wyruszył jako kurier rządu gen. Sikorskiego z Anglii i wylądował na spadochronie w okupowanym kraju. Jego zadaniem było sporządzenie dla Sikorskiego raportu o stanie państwa podziemnego. W kwietniu 1944 r. skoczył ponownie, tym razem jako emisariusz premiera Mikołajczyka. Do Anglii powrócił w lipcu tego samego roku tzw. Trzecim Mostem. Jego podwójny skok cichociemnego, za każdym razem zakończony szczęśliwym powrotem do centrali w Londynie, był jedynym takim przypadkiem w dziejach tej formacji. Po zakończeniu wojny działał w Warszawie i Krakowie, ale na skutek prześladowań ze strony UB zmuszony był w 1948 r. uchodzić z kraju. Przebywał początkowo w Paryżu, gdzie wstąpił do PSL na Uchodźstwie, a od 1952 r. w Monachium. Podjął tam pracę w Sekcji Polskiej Radia Wolna Europa. Był redaktorem programów poświęconych tematyce wsi, których hasłem było zawołanie: „Tym, co żywią i bronią - chłopom polskim, szczęść Boże” (prowadził je pod pseudonimem Michał Lasota). W latach 1976-83 pełnił funkcję zastępcy Sekcji Polskiej RWE. Był także ostatnim prezesem PSL na Uchodźstwie. Za liczne zasługi odznaczono go m.in. Krzyżem Virtuti Militari, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski Polonia Restituta oraz - jako jednego z pięciu Polaków - Orderem św. Graala. Zmarł w 2001 r. w Monachium. Jego prochy złożono z honorami wojskowymi w Panteonie Żołnierzy Polski Walczącej na warszawskich Powązkach.
Uroczyste otwarcie wystawy, poprzedzone złożeniem kwiatów przed urną w Panteonie Żołnierzy Polski Walczącej, miało miejsce 14 stycznia 2005 r. w siedzibie Muzeum HPRL. Niezwykle ciekawą ekspozycję przygotował zespół w składzie: Karolina Sikora i Arkadiusz Indraszczyk oraz Tadeusz Chwaliński. Na wystawie wykorzystano eksponaty ze zbiorów własnych muzeum, Muzeum Wojska Polskiego, Muzeum Niepodległości, Muzeum Harcerstwa oraz Zakładu historii Ruchu Ludowego przy NKW PSL w Warszawie. Podstawę prezentowanych zbiorów stanowią pamiątki, rękopisy, druki, korespondencja, liczne fotografie i dokumenty ofiarowane Muzeum HPRL przez wdowę po Chciuku. Archiwum przekazywane było muzeum sukcesywnie od 2002 r. Sama zaś Ewa Chciuk-Celt przyjechała na otwarcie wystawy z Monachium.
Ekspozycja mieści się w pięciu pomieszczeniach. W każdym z nich podkreślono inny rodzaj działalności Chciuka. W muzeum zaprezentowano wiele cennych pamiątek. Obok licznych zdjęć z czasów wojennych i powojennych są to m.in. dokumenty (wśród nich na uwagę zasługują fałszywe paszporty i dowody osobiste), listy (m.in. od Stanisława Mikołajczyka, Ryszarda Kaczorowskiego, Jana Nowaka-Jeziorańskiego), odznaczenia (m.in. Medal św. Graala), a także pamiątki osobiste.
Starannie i rzeczowo przygotowana wystawa przedstawia nie tylko związki Tadeusza Chciuka-Celta z ruchem ludowym, na co wskazywać by mogła specyfika Muzeum HPRL, ale ukazuje jego sylwetkę w szerokim kontekście. Wystawie towarzyszy starannie zredagowany kolorowy informator, opracowany przez Karolinę Sikorę - kustosza Muzeum HPRL, który zawiera równocześnie obszerną biografię Chciuka, ilustrowaną niepublikowanymi dotąd fotografiami i dokumentami.
Przedstawiona ekspozycja jest doskonałą lekcją historii. Po ucieczce z Polski w 1948 r. nazwisko Chciuka zostało całkowicie wymazane z kart historii PRL. Dopiero po odzyskaniu przez Polskę pełnej suwerenności, w 1989 r., bohater tej wystawy zdecydował się w 1991 r. po raz pierwszy odwiedzić ojczyznę.
Na koniec warto nadmienić, że wystawa zaprezentowana jest w sposób tak ciekawy, że może zainteresować nie tylko fachowych historyków, ale także szersze grono osób. Powinna ją zobaczyć zwłaszcza młodzież szkolna w ramach zajęć z historii.

Wystawa czynna jest od stycznia do czerwca 2005 r.
Szczegółowe informacje można uzyskać pod adresem:
Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego
ul. Wilanowska 204, 02-730 Warszawa, tel. (0-22) 843-38-76, 843-78-73
www.mhprl.pl, e-mail: mhprl@mhprl.pl