W jednej z naszych kopalń węgla kamiennego zdarzył się kiedyś wypadek. W wyniku tąpnięcia ściany zostało zasypanych i uwięzionych trzech górników. Nie doznali żadnego obrażenia, ale mieli świadomość, że długo nie pożyją, jeśli z zewnątrz nie przyjdzie pomoc. Zaczęli się więc modlić do Boga, błagając o ratunek. Modlili się głośno, tak jak umieli, słowami Modlitwy Pańskiej oraz swoimi słowami. Jeden z nich nie modlił się. Na pytanie, dlaczego milczy i nie woła do Boga o ratunek, odpowiedział: "Nie umiem się modlić. Nikt mnie tego nie nauczył. Wy się za mnie módlcie". Bóg wysłuchał ich modlitw - zostali uratowani.
Modlitwa jest naszym wielkim dobrem i przywilejem. Jest jednocześnie mocą naszej duszy, naszego życia, czerpaną z Boga, który nas miłuje. Każdy chrześcijanin powinien znać na pamięć pewne modlitwy i co ważne, rozumieć ich treść, aby nie wypowiadać ich bezmyślnie.
W obecnej katechezie zastanowimy się nad treścią Modlitwy Pańskiej, nad siedmioma zawartymi w niej prośbami. Trzy pierwsze prośby odnoszą się do Boga, następne do nas, do naszego życia i powołania chrześcijańskiego.
"Ojcze nasz, któryś jest w niebie". Niebo jest wyrażeniem biblijnym. Nie oznacza miejsca, czy przestrzeni, ale sposób istnienia, inny porządek. Przybliża nas do Boga, który jest w Niebie, a my na ziemi, oznacza Majestat Boży (por. KKK 2794). Oznacza stan pełni bytu i życia w radości i szczęściu. Niebo - Dom Ojca stanowi prawdziwą Ojczyznę, do której zdążamy i do której należymy już za życia na ziemi. Niebo - jak mówi hymn z brewiarza - "jest domem wiecznego trwania".
"Święć się Imię Twoje". Tymi słowami prosimy, aby imię Boga było czczone, uświęcone w nas, a także w innych, na których łaska Boża oczekuje. Prosimy, aby imię Boże święciło się we wszystkich ludziach, także nieznających prawdziwego Boga, na całym świecie.
"Przyjdź Królestwo Twoje". Królestwo Boże jest już obecne na ziemi. Przyszło w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, jest wśród nas, przychodzi do nas w Eucharystii. Królestwo Boże przyjdzie jako widoczne w chwale, kiedy Chrystus przekaże je Swemu Ojcu, kiedy powtórnie przyjdzie na ziemię. "Oczekujemy Twego przyjścia w chwale" - mówimy w Mszy św.
Kościół uczy nas, że: "Królestwo Boże może oznaczać samego Chrystusa, którego pragnąc wzywamy każdego dnia i którego przyjście chcemy przyspieszyć swoim oczekiwaniem" (KKK 2816). Jest to wołanie duszy za swym Oblubieńcem: "Marana tha" - przyjdź, Panie Jezu.
W tej drugiej prośbie modlimy się o rozszerzenie Królestwa Bożego, które jest w Kościele - w naszych sercach i na całej ziemi.
"Bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi". Wolą naszego Ojca jest, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy. W tej prośbie modlimy się o zjednoczenie naszej woli z wolą Jego Syna, aby wypełnić Boży zamysł zbawienia wszystkich ludzi. Bóg chce byśmy przestrzegali Jego przykazań i przyjmowali wszystko, co nas w życiu spotyka, jeśli to nie jest naszym grzechem, winą czy błędem.
Cztery następne prośby odnoszą się do naszego życia ziemskiego.
"Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj". W kolejnej prośbie wyrażamy synowskie zaufanie do Ojca, który nas stworzył i prosimy aby dał nam pokarm ziemski niezbędny wszystkim do istnienia, a także o Chleb Życia: Słowo Boże i Ciało Pańskie. Słowami tej prośby ogarniamy także tych, którzy nie mają chleba, giną z głodu. Modlimy się za nich i pamiętamy, że chrześcijanie powinni mobilizować wszystkie swoje siły, aby zwalczać klęskę głodu. Ta prośba mówi nam jeszcze coś więcej: na chleb trzeba zapracować. Warto zapamiętać słowa: "Módlcie się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a pracujcie tak, jakby wszystko zależało od was". "Po wykonaniu naszej pracy, otrzymamy jako dar pożywienie od naszego Ojca. Jest rzeczą dobrą prosić Go o nie, składając Mu jednocześnie dziękczynienie. Taki jest sens błogosławienia posiłków w rodzinie chrześcijańskiej" (KKK 2834).
"Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom". Piąta prośba Modlitwy Pańskiej jest błaganiem o Boże Miłosierdzie nad naszymi grzechami. Nie może ono przeniknąć do naszych serc, jeśli nie potrafimy przebaczyć naszym nieprzyjaciołom, na wzór i z pomocą Chrystusa (KKK 2862).
Wszyscy jesteśmy grzeszni i wszyscy powinniśmy prosić Boga o przebaczenie, o czym przypominają nam słowa hymnu brewiarzowego:
"Pochyl się Panie,
nad ludzką niedolą,
nad naszym grzechem
i naszą słabością,
która nie zawsze jest buntem przed Tobą - lecz tylko
nędzą człowieczą".
"Nie wódź nas na pokuszenie". W tej prośbie modlimy się do Ojca, aby nie pozwolił nam wejść na drogę prowadzącą do grzechu. Bóg nas nie kusi, "nie wodzi nas na pokuszenie", ale czynią to nasze słabości, świat oraz szatan. Błagajmy więc Ojca o Ducha rozeznania i mocy, o łaskę czujności i wytrwania aż do końca.
"Ale nas zbaw ode złego". W ostatniej prośbie chrześcijanin razem z Kościołem modli się do Boga, aby miał udział w zwycięstwie odniesionym przez Chrystusa nad "władcą tego świata", nad szatanem, aniołem, który sprzeciwia się Bogu i Jego zamysłowi zbawienia. "Prosząc o wybawienie od Złego, modlimy się również o uwolnienie od wszelkiego zła, przeszłego, teraźniejszego i przyszłego, którego on jest sprawcą lub podżegaczem. W tej ostatniej prośbie Kościół zanosi przed Boga Ojca niedolę całego świata. Prosząc o wybawienie od zła przygniatającego ludzkość, błaga o cenny dar pokoju i łaskę wytrwałego oczekiwania na powrót Chrystusa" (KKK 2854).
Końcowe "Amen" - niech się stanie - wyraża naszą wolę trwania w tym, co Bogu powiedzieliśmy na modlitwie.
Chrystus Pan powiedział, że "Zawsze trzeba się modlić, nigdy nie ustawać". (Łk 18,1). Możemy dodać, że zawsze trzeba się dobrze modlić. Modlitwa wtedy jest dobra, kiedy ma wpływ na nasze życie, gdy po niej jesteśmy bliżsi Bogu i lepsi, gdy z kolan wstajemy przemienieni.