Ojciec Święty zwrócił uwagę na głęboką i wewnętrzną ciszę niezbędną, aby faktycznie słuchać. Milczenie powinno być dzisiaj prorockim znakiem wyrażającym się w odejściu od hałasu i zgiełku świata. Jedynie wtedy będzie możliwe rozpoznawanie i rozróżnianie sygnałów, jakie do nas docierają. Żadna nuta nie będzie zbyt wysoka ani zbyt niska, żaden dźwięk nie będzie wrzaskliwy dla naszych uszu, jeśli znajdzie harmonię, którą może mu dać tylko nasze milczenie. Papież zwrócił uwagę na pokusę, jaką stanowi nadmierne przywiązanie do własnej melodii prowadzące do odrzucania wszystkiego, co nie pozostaje z nią zgodne. Dochodzi wówczas do osądzania innych i stawiania się na miejscu Boga. Jest to wyrazem wielkiej pychy, której należy przeciwstawić pokorę prorockiego milczenia.

„Bądźcie prorokiniami słuchania, najpierw przez wsłuchiwanie się w głos Boga, który wzywa was do kochania wszystkich bez różnicy, do kochania stworzenia jako swojego daru, do dostrzegania całej jego wielkości, jak uczy nas św. Franciszek w swoim Kantyku stworzeń. Oto melodia, która przychodzi w naturalny sposób, bo stanowi samą istotę wszystkich rzeczy. W niej nawet ból, ciemność, śmierć, odnajdują swój sens, podobnie jak brat w trudnej sytuacji, który potrzebuje przebaczenia, odkupienia, drugiej szansy. Możemy wtedy zrozumieć racje tych, którzy myślą inaczej niż ja, tych, którzy mi się sprzeciwiają, a nawet naszego własnego ograniczenia. I właśnie z takiego milczącego słuchania Boga i człowieka, z tego co kakofoniczne możemy dojść do tego co symfoniczne – zaznaczył Franciszek. - Od «bez» (συν-) synodalności do chodzenia razem (συν-ὁδος), do bycia chórem o jednym sercu i jednej duszy, nawet jeśli znajdujemy się w różnych czasach i różnych sytuacjach”.

Ojciec Święty przypomniał, że to sam Jezus zawsze pozostaje drogą chrześcijanina. Taka jest droga krzyża, pokory, ubóstwa i służby. Szczególnie widzialne świadectwo w tym zakresie powinni dawać zakonnicy poprzez przyjęcie stylu małości i umartwienia jako drogi do nieba. Franciszek skierował do zebranych sióstr słowa św. Pawła VI, który modlił się, aby cisza Nazaretu nauczyła je skupienia oraz zdolności do słuchania dobrych natchnień i prawdziwych nauczycieli.