Reklama

Kościół

Przewodniczący KEP: Kościół musi stawić czoło otaczającemu światu, bez zamykania się w gettach

Jesteśmy wezwani do stawiania czoła otaczającemu nas światu, bez zamykania się w gettach – powiedział PAP przewodniczący KEP abp Stanisław Gądecki. Zaznaczył, że zadaniem Kościoła nie jest jednak bezrefleksyjne podążanie z duchem czasów i propozycjami, które bywają zmienne.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Abp Gądecki w rozmowie z PAP, wyjaśnia, jak odróżnić prawdę wiary i wielowiekowej nauki i tradycji Kościoła katolickiego, od tego, co głoszą nieraz ludzie Kościoła, a co jest sprzeczne z prawdą Bożą. Przyznał, że np. postulaty i propozycje związane z niemiecką drogą synodalną są brane pod uwagę i rozważane, ale nie jest tak, że każda propozycja bywa dobra.

Podkreślił, że Kościół poddawany jest różnym naciskom, ale jego zadaniem nie jest podążanie z duchem czasów, lecz wierność Ewangelii, choć nie może on też ignorować rzeczywistości, a katolicy nie powinni uchylać się od uczestniczenia w debacie publicznej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

PAP: Jezus w czasie sądu przed Piłatem powiedział, że przyszedł na ten świat, aby dać świadectwo prawdzie. Jak odróżnić prawdę wiary i wielowiekowej nauki i tradycji Kościoła katolickiego od tego, co głoszą nieraz ludzie Kościoła, a co jest sprzeczne z prawdą Bożą? Takie przykłady mamy np. w Niemczech czy w Czechach.

Abp Stanisław Gądecki: Wszyscy członkowie wspólnoty Kościoła są wezwani do przestrzegania jego nauczania wynikającego przede wszystkim z Ewangelii, Listów Apostolskich, nauczania ojców Kościoła, kolejnych soborów, nauczania papieży, wyrażonych m.in. w encyklikach i adhortacjach i dokumentów Stolicy Apostolskiej, w Katechizmie Kościoła Katolickiego.

Reklama

"Jasne jest, że święta tradycja, Pismo Święte i Urząd Nauczycielski Kościoła, wedle najmądrzejszego postanowienia Bożego, tak ściśle ze sobą się łączą i zespalają, że jedno bez pozostałych nie może istnieć, a wszystkie te czynniki razem, każdy na swój sposób, pod natchnieniem jednego Ducha Świętego przyczyniają się skutecznie do zbawienia dusz" (Sobór Watykański II, konst. Dei verbum, 10).

Od tradycji apostolskiej należy odróżnić tradycje teologiczne, dyscyplinarne, liturgiczne i pobożnościowe, jakie uformowały się w ciągu wieków w Kościołach lokalnych. Stanowią one szczególne formy, przez które wielka tradycja wyraża się stosownie do różnych miejsc i różnych czasów. W jej świetle mogą one być podtrzymywane, modyfikowane lub nawet odrzucane pod przewodnictwem Urzędu Nauczycielskiego Kościoła.

Kościół przez ponad 2000 lat swego istnienia dokonuje interpretacji zmieniającej się rzeczywistości, odpowiada na pojawiające się nowe problemy i wyzwania. Nie czynią tego pojedyncze osoby na podstawie swojej subiektywnej oceny, ale cała wspólnota Kościoła, począwszy od Ojca Świętego, Kolegium Kardynalskiego i poszczególnych dykasterii Stolicy Apostolskiej, poprzez Konferencje Episkopatów. W tej interpretacji dokonywanej w gremiach Konferencji Episkopatów uczestniczą nie tylko osoby duchowne, ale także świeccy jako członkowie różnych rad czy konsultorzy. To nauczanie podejmują katolicy na całym świecie z różnym stopniem wierności.

Reklama

Kościół w swoim nauczaniu daje odpowiedź na różne problemy codzienności poprzez przedstawianie katolickiego podejścia m.in. do osoby, rodziny, małżeństwa, pracy, ekonomii, przemian społeczno-kulturowych. Pojawiają się różne postulaty i propozycje, jak choćby podczas dyskusji i debat związanych z obecną niemiecką drogą synodalną. Są one brane pod uwagę i rozważane, ale nie jest tak, że każda propozycja jest dobra, nie każda jest zgodna z nauczaniem Kościoła. Subiektywne oceny i odczucia nie mogą dominować nad wielowiekową mądrością Kościoła. Choć oczywiście musi on być jednocześnie otwarty na współczesne wyzwania i poszukiwać uzasadnionej odpowiedzi na pojawiające się pytania.

PAP: Co jest depozytem wiary, a co można dostosowywać zależnie od zmieniających się czasów, czy – jak niektórzy mówią – znaków czasu?

Abp Gądecki: Współczesne wyzwania i problemy wymagają szczegółowej analizy i pogłębionej refleksji, co czynimy w czasie synodu zainicjowanego przez Ojca Świętego Franciszka. Kościół nie może ignorować otaczającej go rzeczywistości i przemian. Ale naszym zadaniem nie jest również bezrefleksyjne podążanie za duchem czasów i propozycjami, które – jak pokazują ludzkie dzieje – bywają zmienne oraz często wykorzystywane do zaspakajania ambicji i interesów poszczególnych grup.

Kościół na przestrzeni wieków poddawany był różnym naciskom, włącznie z prześladowaniami i próbami eliminacji z życia społecznego. Zwyciężał dzięki wierności Ewangelii, tradycji i swojemu nauczaniu. To sprawdzona droga, którą kroczyli wierni przez ponad dwa tysiąclecia. Dziś także jesteśmy wezwani do stawiania czoła otaczającemu nas światu, bez zamykania się w gettach. Potrzebujemy świadków Jezusa Chrystusa Zmartwychwstałego, którzy będą głosili Ewangelię w człowieku, w jego rodzinie, w społecznościach. Bóg jako Stwórca nie może nie być Panem swojego stworzenia: w obyczajach, w prawach, w polityce i gospodarce, w życiu jednostek, rodzin i państw.

Reklama

PAP: Nie zawsze mamy możliwość weryfikacji informacji, które otrzymujemy. Jak dziś katolik powinien dawać świadectwo prawdzie?

Abp S. Gądecki: Funkcjonując w świecie multimedialnym, musimy zachować ostrożność, zdrowy rozsądek i zwracać szczególną uwagę na wiarygodność źródeł, które przekazują informacje. W dobie fake newsów konieczna jest pogłębiona weryfikacja i dokładne zbadanie rzetelności wiadomości, jakie otrzymujemy. To zwiększa nasze szanse na uchronienie się przed manipulacjami.

Musimy również pamiętać o odpowiedzialności etycznej, jaka spoczywa na użytkownikach mediów w kwestii rozpowszechniania niesprawdzonych, często sensacyjnych doniesień. A jednocześnie nie możemy się ograniczać wyłącznie do narracji medialnej.

Katolicy powinni tworzyć media i uczestniczyć w debacie społecznej, to także ich zadanie i prawo obywatelskie.

Św. Jan Paweł II w 2002 r. w swoim orędziu na 36. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, wzywał "cały Kościół do odważnego przekroczenia tego nowego progu, do wypłynięcia +na głębię+ cyberprzestrzeni tak, aby – podobnie jak w przeszłości – dzięki zjednoczeniu Ewangelii z kulturą mogła się objawić światu +chwała Boża na obliczu Chrystusa+ (2 Kor 4,6)". (PAP)

Rozmawiała: Magdalena Gronek (PAP)

Autor: Magdalena Gronek

mgw/ joz/

2023-04-10 08:04

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

80 lat temu Niemcy przeprowadzili tzw. Wielką Akcję w getcie warszawskim

[ TEMATY ]

getto

en.wikipedia.org

80 lat temu, 22 lipca 1942 r., Niemcy rozpoczęli największą akcję wysiedlenia ludności żydowskiej z getta w Warszawie. Żydzi trafiali na bocznicę kolejową, tzw. Umschlagplatz, przy ul Stawki. Towarowymi wagonami przewożono ich do niemieckiego obozu zagłady Treblinka II. Większość z 254 tys. tam deportowanych zginęła.

Zgodnie z rozporządzeniem niemieckich władz okupacyjnych Rada Żydowska (Judenrat) jesienią 1939 r. dokonała spisu ludności żydowskiej w Warszawie. 28 października 1939 r. stolicę okupowanej Polski zamieszkiwało ponad 359 tys. Żydów. Dwa dni później reichsführer SS Heinrich Himmler wydał zarządzenie o deportacji ludności polskiej i żydowskiej z polskich ziem włączonych do Rzeszy do Generalnego Gubernatorstwa (GG). W ciągu roku do Warszawy przyjechało ok. 90 tys. Żydów z terenów dawnych województw przyłączonych do Niemiec (Wielkopolska, Górny Śląsk). Od grudnia 1939 r. na terenie Generalnego Gubernatorstwa Żydzi powyżej 12. roku życia byli zobowiązani do noszenia na prawym ramieniu białej opaski z gwiazdą Dawida.
CZYTAJ DALEJ

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus - "Moim powołaniem jest miłość"

Niedziela łódzka 22/2003

[ TEMATY ]

św. Teresa z Lisieux

Adobe Stock

Św. Teresa z Lisieux

Św. Teresa z Lisieux

O św. Teresie od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, karmelitance z Lisieux we Francji, powstały już opasłe tomy rozpraw teologicznych. W tym skromnym artykule pragnę zachęcić czytelników do przyjaźni z tą wielką świętą końca XIX w., która także dziś może stać się dla wielu ludzi przewodniczką na krętych drogach życia. Może także pomóc w zweryfikowaniu własnego stosunku do Pana Boga, relacji z Nim, Jego obrazu, który nosimy w sobie.

Życie św. Teresy daje się streścić w jednym słowie: miłość. Miłość była jej głównym posłannictwem, treścią i celem jej życia. Według św. Teresy, najważniejsze to wiedzieć, że jest się kochanym, i kochać. Prawda to, jak może się wydawać, banalna, ale aby dojść do takiego wniosku, trzeba w pełni zaakceptować siebie. Św. Teresie wcale nie było łatwo tego dokonać. Miała niesforny charakter. Była bardzo uparta, przewrażliwiona na swoim punkcie i spragniona uznania, łatwo ulegała emocjom. Wiedziała jednak, że tylko Bóg może dokonać w niej uzdrowienia, bo tylko On kocha miłością bez warunków. Dlatego zaufała Mu i pozwoliła się prowadzić, a to zaowocowało wyzwoleniem się od wszelkich trosk o samą siebie i uwierzeniem, że jest kochana taką, jaka jest. Miłość to dla św. Teresy "mała droga", jak zwykło się nazywać jej duchowy system przekonań, "droga zaufania małego dziecka, które bez obawy zasypia w ramionach Ojca". Św. Teresa ufała bowiem w miłość Boga i zdała się całkowicie na Niego. Chciała się stawać "mała" i wiedziała, że Bogu to się podoba, że On kocha jej słabości. Ona wskazała, na przekór panującemu długo i obecnemu często i dziś przekonaniu, że świętość nie jest dostępna jedynie dla wybranych, dla tych, którzy dokonują heroicznych czynów, ale jest w zasięgu wszystkich, nawet najmniejszych dusz kochających Boga i pragnących spełniać Jego wolę. Św. Teresa była przekonana, że to miłosierdzie Boga, a nie religijne zasługi, zaprowadzi ją do nieba. Św. Teresa chciała być aktywna nie w ćwiczeniu się w doskonałości, ale w sprawianiu Bogu przyjemności. Pragnęła robić wszystko nie dla zasług, ale po to, by Jemu było miło i dlatego mówiła: "Dzieci nie pracują, by zdobyć stanowisko, a jeżeli są grzeczne, to dla rozradowania rodziców; również nie trzeba pracować po to, by zostać świętym, ale aby sprawiać radość Panu Bogu". Św. Teresa przekonuje w ten sposób, że najważniejsze to wykonywać wszystko z miłości do Pana Boga. Taki stosunek trzeba mieć przede wszystkim do swoich codziennych obowiązków, które często są trudne, niepozorne i przesiąknięte rutyną. Nie jest jednak ważne, co robimy, ale czy wykonujemy to z miłością. Teresa mówiła, że "Jezus nie interesuje się wielkością naszych czynów ani nawet stopniem ich trudności, co miłością, która nas do nich przynagla". Przykład św. Teresy wskazuje na to, że usilne dążenie do doskonałości i przekonywanie innych, a zwłaszcza samego siebie, o swoich zasługach jest bezcelowe. Nigdy bowiem nie uda się nam dokonać takich czynów, które sprawią, że będziemy w pełni z siebie zadowoleni, jeśli nie przekonamy się, że Bóg nas kocha i akceptuje nasze słabości. Trzeba zgodzić się na swoją małość, bo to pozwoli Bogu działać w nas i przemieniać nasze życie. Św. Teresa chciała być słaba, bo wiedziała, że "moc w słabości się doskonali". Ta wielka święta, Doktor Kościoła, udowodniła, że można patrzeć na Boga jak na czułego, kochającego Ojca. Jednak trwanie w takim przekonaniu nie przyszło jej łatwo. Przeżywała wiele trudności w wierze, nieobce były jej niepokoje i wątpliwości, znała poczucie oddalenia od Boga. Dzięki temu może być nam, ludziom słabym, bardzo bliska. Jest także dowodem na to, że niepowodzenia i trudności są wpisane w życie każdego człowieka, nikt bowiem nie rodzi się święty, ale świętość wypracowuje się przez walkę z samym sobą, współpracę z łaską Bożą, wypełnianie woli Stwórcy. Teresa zrozumiała najgłębszą prawdę o Bogu zawartą w Biblii - że jest On miłością - i dlatego spośród licznych powołań, które odczuwała, wybrała jedno, mówiąc: "Moim powołaniem jest miłość", a w innym miejscu: "W sercu Kościoła, mojej Matki, będę miłością".
CZYTAJ DALEJ

Spekulacje na temat tytułu i treści pierwszej encykliki papieża Leona XIV

2025-10-01 15:46

[ TEMATY ]

Encyklika

Leon XIV

Vatican Media

Leon XIV

Leon XIV

Watykaniści spekulują obecnie na temat nazwy i treści dwóch pierwszych papieskich dokumentów nauczania Leona XIV. Powszechnie oczekuje się, że jego pierwsza encyklika będzie dotyczyła wyzwań stojących przed ludzkością w związku ze sztuczną inteligencją. Rzymski portal „Silere non possum” poinformował w środę, że łaciński tytuł dokumentu będzie brzmiał „Magnifica humanitas” - „Wspaniała ludzkość”.

Od momentu wyboru Leon XIV wielokrotnie wypowiadał się na temat szybkiego rozwoju sztucznej inteligencji i ostrzegał przed zagrożeniami związanymi z tym postępem technologicznym. Według „Silere non possum” pierwsza encyklika nowego papieża poświęcona globalnemu megatematowi sztucznej inteligencji może mieć podobne znaczenie jak historyczna encyklika „Rerum novarum” papieża Leona XIII z 1891 roku. W encyklice tej po raz pierwszy papież zajął się konsekwencjami industrializacji, inicjując tym samym katolicką naukę społeczną.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję