– Wracamy do historii, gdyż chcemy oddać cześć bohaterom, modlić się za ofiary, czerpać wzorce do naśladowania oraz wyciągać wnioski z popełnionych błędów, tak by ich dzisiaj nie powtarzać – wskazywał bp Ignacy Dec podczas Eucharystii sprawowanej w 84. rocznicę agresji ZSRR na Polskę.
Tego dnia na wspólnej modlitwie w katedrze świdnickiej zgromadzili się ministrowie, sybiracy, a także liczni przedstawiciele środowisk wojskowych, patriotycznych i kombatanckich.
– Naród polski, broniący się przed ponad dwa tygodnie przed zachodnim najeźdźcą, 17 września 1939 roku otrzymał cios w plecy ze strony wschodniego agresora. W ten sposób został dokonany czwarty rozbiór Polski, a nasza ojczyzna weszła w ciemną dolinę okupacji niemieckiej i sowieckiej – przypominał biskup senior w homilii. – Każdego roku we wrześniu wspominamy tę martyrologię naszego narodu nie po to, by siać nienawiść czy myśleć o jakimś odwecie, ale czynimy to w imię prawdy historycznej, gdyż tylko na niej można budować pokój i jedność, pomyślną przyszłość państw. Jest to także nasze zobowiązanie wobec tych, którzy cierpieli i ginęli za to, że byli Polakami, naszymi rodakami, a także za to, że byli katolikami – akcentował. Wskazał również, że pamięć o dziejach narodu oraz troska o prawdę to narodowe obowiązki każdego Polaka.
Hubert Gościmski
Uroczystej Mszy św. przewodniczył bp Ignacy Dec.
Po zakończonej Mszy św. uczestnicy w towarzystwie pocztów sztandarowych i orkiestry wojskowej przemaszerowali na pl. św. Małgorzaty, gdzie pod Pomnikiem Katyńskim odbyła się dalsza część uroczystości.
Hubert Gościmski
Uczestnicy uroczystości po zakończonej Eucharystii przemaszerowali w stronę znajdującego się na pl. św. Małgorzaty Pomnika Katyńskiego.
Zdjęcie ze zbiorów prywatnych Janiny Wierzbickiej-Kopeć.
Augustyn Wierzbicki, pierwszy od lewej
W szumie politycznych wystąpień, w obliczu prób przypisywania nam winy za wybuch II wojny światowej, w perspektywie pisania historii na nowo, mija 80. rocznica pierwszej masowej deportacji polskich rodzin na Sybir.
W nocy z 9 na 10 lutego 1940 r., - rozkazu Stalina - enkawudziści dokonali pierwszych zbiorowych aresztowań, w wyniku których na Nieludzką Ziemię zostało wywiezionych blisko 140 tys. obywateli polskich z terenów okupowanych od 1939 r. przez Związek Radziecki.
Obraz św. Rity znajdziemy m.in. w kościele w Ropczycach
Tysiące wiernych i tysiące czerwonych róż. Tak co roku wierni obchodzą w Cascii (ok. 150 km na północ od Rzymu) rocznicę śmierci jednej z najbardziej popularnych włoskich świętych - Rity, patronki od spraw po ludzku beznadziejnych.
Chociaż żyła dawno, bo prawie sześć wieków temu, ludzie XX i XXI wieku wydają się na nowo odkrywać tę Świętą.
- Polecają się jej tak licznie, ponieważ sama przeżyła bardzo wiele i jest patronką wszystkich stanów: była przecież żoną, matką, wdową i zakonnicą - wyjaśnia przełożona Sióstr Augustianek z Cascii. - Przeżyła ból utraty zamordowanego przez wrogów męża i śmierć dwojga dzieci. Doświadczyła wiele goryczy - gdy początkowo odmówiono jej przyjęcia do zakonu i gdy doprowadzała do pojednania dwa skłócone ze sobą rody.
Jednak to, co po ludzku wydawało się niemożliwe, w jej życiu - dzięki wierze i poddaniu się woli Bożej - okazywało się wykonalne. 22 maja to dzień świąteczny w Cascii - mieście, w którym św. Rita została ochrzczona i przez 40 lat żyła jako augustianka. Wierni przygotowują się do tego dnia podczas nowenny i licznych nabożeństw. Świętu towarzyszą związane od wieków ze św. Ritą symbole, przede wszystkim róża. Uczestnicy uroczystości przynoszą te kwiaty na pamiątkę przekazywanego przez tradycję wydarzenia. Otóż św. Rita kilka miesięcy przed śmiercią, złożona ciężką chorobą, miała poprosić jedną z sióstr o przyniesienie z rodzinnego ogrodu róży. Był styczeń, więc zakonnicy to polecenie wydawało się niewykonalne. Jednak gdy przechodziła obok ogrodu, ze zdumieniem zauważyła świeżą kwitnącą różę, którą przyniosła umierającej.
Pierwsza biografia podkreśla, że ciało Świętej po śmierci - podobnie jak w przypadku innych stygmatyków - zaczęło wydawać woń róż.
Starodruk Georga Seylera "Leben, Stanislas I. Königs von Polen" z roku 1737, przekazany do zbiorów Muzeum Zamkowego w Malborku.
Muzeum Zamkowe w Malborku we współpracy z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego odzyskało XVIII-wieczny starodruku "Żywot Stanisława I" pochodzącego z przedwojennych zbiorów zamku malborskiego.
Uroczystość przekazania odzyskanego XVIII-wiecznego starodruku odbyła się w czwartek w Malborku.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
