Olga i Paweł Dębowscy to małżeństwo z 5-letnim stażem. Poznali się 20 lat temu, ale przez ponad 11 żyli w niesakramentalnym związku. Przyznają, że ich wiara sprowadzała się do chodzenia do kościoła dwa razy w roku: ze święconką na Wielkanoc i ewentualnie w Boże Narodzenie. – Wszystko podporządkowaliśmy gonitwie za fałszywym szczęściem, które miały nam zapewnić pieniądze i niezależność – opowiadają tygodnikowi Bliżej Życia z Wiarą.

Odmówili aborcji

Krótko po ślubie Olga zaszła w upragnioną ciążę. Mimo dwóch wcześniejszych poronień (pierwsze w 4., a drugie w 10. tygodniu ciąży) małżonkowie byli pełni nadziei, że tym razem będzie dobrze. Szczegółowe badania prenatalne wykazały jednak, że ich dziecko ma nieprawidłowości w mózgu. Dodatkowa diagnostyka potwierdziła wadę genetyczną u chłopca. – Dostaliśmy listę możliwych wad, m.in.: rozszczepienie wargi i podniebienia, męskie i żeńskie narządy płciowe, brak odbytu, szereg ubytków w strukturze mózgu, znaczne opóźnienie w rozwoju, problemy z uczeniem się – mówią Dębowscy.

Po raz pierwszy medycy powiedzieli im o możliwości przerwania ciąży. Olga i Paweł mieszkali wtedy w Wielkiej Brytanii, a tam można zabić swoje dziecko „na życzenie” do 24. tygodnia ciąży. Na późniejszym etapie aborcja może być tam przeprowadzona tylko w przypadku zagrożenia życia matki lub gdy dziecko miałoby się urodzić z poważną niepełnosprawnością. Dębowscy postanowili pójść na kolejną wizytę, tym razem do prof. Kyprosa Nicolaidesa, światowej sławy lekarza, znanego z opracowania wielu metod ratowania dzieci w okresie prenatalnym oraz wykrywania zespołu Downa przez badanie przezierności karkowej. Doktor potwierdził jednak wszystkie nieprawidłowości. – Stwierdził, że gdyby to było jego dziecko, to by je usunął. Poklepał mnie po ramieniu i powiedział, że w przyszłości będziemy jeszcze mieli potomstwo. Ja zaś nigdy nie zapomnę nocy po tamtym dniu – smutku, żalu, wylanych łez i rozpaczy – mówi nam Olga.

Małżonkom trudno było sobie wyobrazić swoją przyszłość z tak chorym synem. – Równie ciężko było wyobrazić sobie, jak ktoś mógłby zabić nasze dziecko przez wstrzyknięcie trucizny w jego serce – tłumaczy Paweł.

Łaska Boża i cud

Dębowscy postanowili przyjechać do Polski. Lecieli po cud. Młodzi rodzice codziennie modlili się Różańcem, prosili Boga o pomoc i nie tracili nadziei. W sanktuarium maryjnym w Wąwolnicy ofiarowali synka opiece Matki Bożej. Odwiedzili także krakowskie Łagiewniki i Lublin – tu spotkali się ze znajomą siostrą zakonną. Przebywała on wtedy na oddziale onkologicznym w jednym z lubelskich szpitali. – Kiedy przyszliśmy do niej, byliśmy pełni obaw i lęku. Ona zaś emanowała takim spokojem i miłością. Zapewniła nas, że ofiaruje swoje cierpienie za Frania – opowiadają Olga i Paweł. Tydzień spędzony w Polsce był dla nich czasem głębokiego nawrócenia. Małżonkowie wrócili do Anglii jako zupełnie inni ludzie, a w ich sercach pojawił się pokój. Powiedzieli woli Bożej „tak”.

Każde życie jest darem

Franio urodził się 16 sierpnia 2019 r. przez cesarskie cięcie. Sześć pierwszych tygodni spędził w szpitalu, głównie ze względu na hipoglikemię. Większość z diagnoz genetycznych nie sprawdziła się. Chłopiec nie ma ubytków w strukturze mózgu, ma obie – w pełni wykształcone i odpowiedniej wielkości – nerki. Jedną z prognozowanych wad, która okazała się rzeczywista, jest końsko-szpotawa stopa. – Proces prostowania stopy wciąż trwa, więc Franek cały czas musi nosić specjalne buciki lub ortezy – wyjaśnia Olga. Dziecko wymaga codziennej rehabilitacji. Nie chodzi samodzielnie, nie siedzi i potrzebuje pomocy rodziców. Niskie napięcie mięśniowe nie pozwala mu normalnie funkcjonować.

Franek skończył 4 lata. Jest dzieckiem ze znacznym opóźnieniem w rozwoju psychoruchowym. Często się jednak uśmiecha. Uwielbia słuchać muzyki, godzinami mógłby wpatrywać się w drzewa i listki, szczególnie te poruszające się na wietrze. Olga i Paweł wierzą, że ich synek będzie kiedyś chodził. Mówią, że Franio leczy ich z egoizmu i uczy bezinteresownej miłości. Tłumaczą, że kochają go takim, jakim jest.

– Każde dziecko jest darem od Boga. W chwilach próby warto było Mu zaufać i dać Mu się prowadzić. Bóg zrobi wszystko dla naszego dobra, aby nas zbawić – podkreślają w rozmowie z nami Olga i Paweł Dębowscy.