W Częstochowie 30 kwietnia br. została zawieszona głodówka w obronie polskiej szkoły i nauczania historii. Częstochowska głodówka stanowiła kolejny etap protestu po głodówce w Krakowie, Warszawie, Siedlcach i Tarnowskich Górach. Działacze opozycji demokratycznej z okresu PRL protestowali przez 8 dni, przebywając od 23 kwietnia w lokalu Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” przy ul. Łódzkiej 8/12 w Częstochowie. Solidarnościowy protest głodowy w obronie historii w polskiej szkole prowadzili: Zdzisław Bojarski - przywódca w 1980 r. pierwszego strajku w regionie częstochowskim, współzałożyciel i przewodniczący Regionalnego Komitetu Założycielskiego „Solidarności”, członkowie częstochowskiego Stowarzyszenia Więzionych, Internowanych i Represjonowanych „WIR”: Ewa Kiślak i Witold Korona, a także Jolanta Hejduk - członek NSZZ „Solidarność”. Koordynatorką protestu w Częstochowie była Anna Rakocz, przewodnicząca Stowarzyszenia „WIR”. Liczba głodujących zmieniała się, kolejne osoby dołączały, inne wycofywały się, gdy lekarz nie pozwalał dalej w ten sposób protestować. Troje głodujących: Jan Karandziej - działacz Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża oraz Krzysztof Musialski i Jerzy Zimny podjęło decyzję o kontynuowaniu protestu w Nysie, gdzie do głodówki przyłączył się Janusz Sanocki - dyrektor wydawnictwa „Nowiny Nyskie”, radny Rady Powiatu Nyskiego, prezes Stowarzyszenia „Obywatele Przeciw Bezprawiu”. Kolejnym miejscem głodówki stała się siedziba tygodnika „Nowiny Nyskie”.
Głodujących w Częstochowie odwiedzali posłanka Jadwiga Wiśniewska i poseł Szymon Giżyński. Do miejsca protestu głodowego dotarła część osób uczestniczących w marszu w obronie wolnych mediów, który 27 kwietnia przeszedł z Jasnej Góry na pl. Biegańskiego w Częstochowie. Przybywało też wiele osób wspierających głodujących, zgłaszali się również artyści, którzy organizowali koncerty, chcąc w ten sposób pomóc głodującym wytrwać w proteście.

(Red.)