Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

Na Rok Wiary (1)

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W liście apostolskim „Porta Fidei” Ojciec Święty Benedykt XVI zapowiada Rok Wiary, który rozpoczął się w całym Kościele 11 października br., w 50. rocznicę otwarcia Soboru Watykańskiego II, a zakończy się 24 listopada 2013 r. w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata. „Rok Wiary jest zachętą do autentycznego i nowego nawrócenia się do Pana jedynego Zbawiciela świata... Zwłaszcza w tym roku każdy wierzący powinien ponownie odkryć treść wiary, którą wyznaje, celebruje, przeżywa, przemadla, i zastanowić się nad samym aktem wiary” (Porta Fidei, p. 9, www.vatican.va). Wchodząc w ten czas rozważań, modlitwy i umacniania więzi z Bogiem należy przyjrzeć się własnej wierze i temu wszystkiemu, co wynika z przynależności do Kościoła.
Dlaczego wierzę? Spotykamy przecież na co dzień także ludzi niewierzących w Boga, niektórzy z nich są nawet szlachetni i dobrzy, wielu jest też takich, którzy zieją nienawiścią do wszystkiego, co jest inne i z nimi nie związane. Odpowiedzmy sobie na pytanie - dlaczego ja wierzę? Czy to tylko kwestia tego, że wierzyli dziadkowie i rodzice? A może dlatego, że np. podczas wojny ktoś został cudownie, w niezwykły sposób ocalony, gdy inni zginęli? Takich pytań można postawić bardzo wiele, będą też różne odpowiedzi.
Wiara nie jest dziełem tylko samego człowieka, ale przede wszystkim Bożym darem. To Bóg, który jest Miłością objawia się człowiekowi i zaprasza go do relacji osobowych ze Sobą. Gdy te relacje zostaną nawiązane On nieskończony, wieczny i kochający oddaje się do naszej dyspozycji, obdarza nas tym wszystkim, co sam posiada. To On wysyła „zaproszenie”, które trafia do nas różnymi drogami. „Wiara jest aktem osobowym, wolną odpowiedzią człowieka na inicjatywę Boga, który się objawia... Nikt nie dał wiary samemu sobie, tak jak nikt nie dał sam sobie życia” (KKK).
Każde zaproszenie najprościej można wysłać pocztą, można też wysłać przez posłańca, albo w jakiś inny sposób. Taką „Bożą pocztą” jest Kościół, któremu Bóg powierzył cały depozyt wiary. Kościół ma obowiązek pilnowania tego depozytu, ale ma też obowiązek udzielania go wszystkim, którzy o to poproszą. „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28, 19). W przedsoborowej liturgii chrzcielnej, na samym jej początku, kapłan stawiał pytania: „Czego żądasz od Kościoła Bożego?”. Odpowiadano: „Wiary”. „Co ci daje wiara?” - „Życie wieczne”.
Zaproszenia można różnie potraktować. Jedne przyjmujemy z zadowoleniem, np. na sylwestrowy bal lub na wesele. Wtedy panie szykują piękne stroje a panowie zrobią wszystko, by dobrze się bawić. Można też zaproszenie zlekceważyć, po prostu wyrzucić do kosza i o nim zapomnieć. Bywają także zaproszenia dostarczone bardzo późno, albo zagubione. Wszystkie Boże zaproszenia są wysłane w podobny sposób, ale ich realizacja jest nieco odmienna z powodu różnych warunków i okoliczności. Nie wszyscy ludzie mieli takie szczęście, aby od razu zostać obdarzonymi Bożą miłością, bo na tej drodze pojawiły się różne przeszkody obiektywne lub subiektywne. Z doświadczenia wiemy, że to zaproszenie bardzo szybko dociera do rodzin wierzących, które z radością przyjmują nowe życie i od razu decydują o chrzcie swego dziecka.
Ze zwykłych zaproszeń korzystamy wówczas, gdy spodziewamy się np. dobrej zabawy, przyjaznej atmosfery itp. Po prostu ufamy zapraszającemu, że będzie fajnie, rozrywkowo itd. Przyjmując Boże zaproszenie także trzeba zaufać bezgranicznie Temu, który zaprasza. Nie ma wiary bez zaufania, bez oddania się do całkowitej dyspozycji, nawet w sytuacji, gdy nie wszystko rozumiemy. Jeśli ufamy np. lekarzowi, kierowcy autobusu czy bankom, to dlaczego nie mielibyśmy zaufać Bogu, który jest Miłością? Przykładem takiego zaufania jest Maryja. Ona znalazła się w dość trudnej sytuacji, gdy Anioł Gabriel oznajmił Jej, że zostanie Matką Jezusa, nie rozumiała do końca Bożego planu, ale zaufała Bogu mówiąc: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa” (Łk 1, 38). Im bardziej człowiek ufa Bogu, tym bardziej jest wierzący. Warto tu przypomnieć kazanie pewnego pastora w okolicach wodospadu Niagara, który obydwa brzegi rzeki połączył grubą stalową liną. W pewnym momencie zapytał licznie zebranych wiernych: Wierzycie, że mogę po tej linie przejść na drugą stronę? Wszyscy gromko odpowiedzieli: - Wierzymy! Potem przyprowadził zwykłą taczkę i znowu zadał pytanie: - Wierzycie, że mogę na tę taczkę posadzić człowieka i przetransportować go po linie na drugi brzeg? I tym razem zebrani odpowiedzieli, że wierzą. Następnie zaproponował, aby ktoś wsiadł do tej taczki i zechciał wraz z nim udać się na drugą stronę. Oczywiście, tym razem chętnych nie było. Wszyscy wierzyli, ale nikt nie zaufał. Nie przypadkowo „Ojcem wiary” nazywa się Abrahama. Bóg zażądał od niego porzucenia swego kraju, majątku, pozycji i zaproponował mu wędrówkę w nieznane. „Wyjdź z twej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci wskażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród...” (Rdz 12, 1). Jego sytuacja stała się jeszcze bardziej trudna, gdy Bóg zażądał, aby w ofierze złożył swego jedynego syna Izaaka, który przecież miał być ojcem narodu wybranego. „Chrześcijanin nigdy nie może uważać, że wiara jest sprawą prywatną… Wiara jest decyzją o tym, że żyje się z Nim. To bycie z Nim prowadzi do zrozumienia powodów, dla których się wierzy” (Porta Fidei).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Odkryć ponownie wiarę

Niedziela rzeszowska 44/2012, str. 1, 4-5

[ TEMATY ]

Rok Wiary

Tadeusz Warczak

Z uroczystością otwarcia Roku Wiary w diecezji rzeszowskiej połączone było m.in. poświęcenie nowego budynku Instytutu Teologiczno-Pastoralnego

Z uroczystością otwarcia Roku Wiary w diecezji rzeszowskiej połączone było m.in. poświęcenie nowego budynku Instytutu Teologiczno-Pastoralnego
W rzeszowskiej katedrze w dniu 11 października zgromadzeni wierni łączyli się pod przewodnictwem Pasterza diecezji z wiernymi całego świata w otwarciu Roku Wiary. W naszej diecezji z tym wydarzeniem połączona była inauguracja roku akademickiego oraz poświęcenie nowego budynku Instytutu Teologiczno-Pastoralnego. W Rzymie Ojciec Święty otworzył Rok Wiary Mszą św. na Placu św. Piotra. Uczynił to w asyście uczestników Synodu poświęconego nowej ewangelizacji. Otwarcie Roku Wiary ma miejsce w 50. rocznicę otwarcia Soboru Watykańskiego II, zakończy się w uroczystość Chrystusa Króla w 2013 r. W czasie uroczystej procesji wejścia niesiony był szczególny znak światła - lampion z płonącą świecą, która przypomina ogień wiary, odnawiany i pogłębiany w codziennym życiu chrześcijańskim. Niesiony w procesji wejścia przypominać będzie również o tym, że światło wiary jest przekazywane z pokolenia na pokolenie i teraz my jesteśmy stróżami tego światła i tego ognia. Obok lampionu wniesione były także księgi ukazujące znaczenie Roku Wiary w życiu wiernych: Pismo Święte, dokumenty Soboru Watykańskiego II oraz Katechizm Kościoła Katolickiego. Symbole te niesione były przez młodzież, zaś dokumenty Soboru nieśli przedstawiciele dorosłych. Zarówno światło, jak i księgi zostały wyeksponowane w prezbiterium świątyni. W kościołach naszej diecezji będą one dostępne dla wszystkich wiernych. Przychodząc na adorację Najświętszego Sakramentu można będzie czytać i rozważać. Zasadnicza część obrzędu otwarcia Roku Wiary miała miejsce po homilii, którą wygłosił bp Edward Białogłowski. Mówił m.in.: „...Rok Wiary jest czasem łaski dla każdego człowieka naszych czasów, dla bardzo głęboko wierzących i dla tych, którzy nie odkryli wiary w swoim życiu. Aby odkryć Boga żywego, osobowego, jest ten rok po to aby przylgnąć do Boga, otworzyć się na jego miłość i być jego świadkiem przez służbę podejmowaną z miłości. Warunkiem uzyskania takiej postawy jest nawrócenie ku Bogu, jest zawierzenie Bogu, jest powierzenie się Jego Ojcowskim dłoniom. W Roku Wiary mamy medytować trzy podręczniki: pierwszy to Biblia - słowo Boga żywego, drugim jest KKK ogłoszony 20 lat temu, przez Jana Pawła II jako spełnienie postulatu ojców Soboru Watykańskiego II, aby po tym soborze opublikować Katechizm Kościoła, bo poprzedni był ogłoszony po Soborze Trydenckim, a więc przeszło 400 lat był regułą dla życia Kościoła. I wreszcie trzecią księgą mają stać się dokumenty Soboru Watykańskiego II...”. Zgromadzeni w katedrze wierni, odmówili Wyznanie wiary, które zostało wypowiedziane nad nami w momencie naszego chrztu. Kilkakrotnie powtórzona odpowiedź - Wierzę - jest wyrazem naszego świadomego wejścia w Rok Wiary. Wyznanie wiary było potwierdzone aklamacją - Chwała Ojcu... - na znak dziękczynienia za dar otrzymanej wiary, a także gotowości do podjęcia trudu jej pogłębienia. Rok Wiary ma być czasem uważniejszego wsłuchiwania się w głos Boga oraz gorliwszej odpowiedzi na dar Jego obecności pośród nas. Po Mszy św. bp Kazimierz Górny w asyście biskupa Edwarda, przybyłych kapłanów i gości dokonał uroczystego poświęcenia nowego budynku Instytutu Teologiczno-Pastoralnego. Będzie to miejsce kształcenia młodzieży i zdobywania wiedzy w warunkach sprzyjających działalności naukowej. Generalnym wykonawcą jest firma Skanska. Oprawę liturgiczną uroczystości przygotowało Rzeszowskie WSD, chór i zespół „Połoniny” Politechniki Rzeszowskiej, który jak zawsze ubogacił uroczystość pięknym śpiewem.
CZYTAJ DALEJ

Incydent z udziałem prezydenta Nawrockiego w USA. Przebieraniec chciał zakłócić Mszę św.

2025-09-22 17:30

[ TEMATY ]

Stany Zjednoczone

Karol Nawrocki

PAP/Leszek Szymański

Prezydent Karol Nawrocki wraz małżonką Martą w niedzielę uczestniczył w uroczystościach w Narodowym Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Doylestown, w stanie Pensylwania. Podczas Mszy św. doszło do incydentu.

Z Mszy św. został wyprowadzony mężczyzna przebrany w ornat, który jednak nie był księdzem. Mężczyzna nie miał przy sobie widocznych niebezpiecznych przedmiotów, nie stawiał też oporu, gdy był wyprowadzany z sanktuarium. Mężczyzna jest znany lokalnej Polonii i już wcześniej zakłócał Msze, jednak po raz pierwszy przebrał się za duchownego.
CZYTAJ DALEJ

Papież: moc zakonów jest w Bogu, świadczą o tym ich dzieła

2025-09-22 12:45

[ TEMATY ]

Leon XIV

Vatican Media

To sam Chrystus jest źródłem siły wierności dla osób konsekrowanych, zarówno w kontemplacji, jak i w zaangażowaniu apostolskim - powiedział Papież na audiencji dla czterech zgromadzeń zakonnych. Przypomniał też, że tysiącletnie doświadczenie Kościoła wskazuje środki, dzięki którym można czerpać z tego bogactwa. Są to: asceza, sakramenty, bliskość z Bogiem i z Jego Słowem, dążenie „do tego, co w górze”.

Leon XIV zauważył, że ludzie, których horyzont ogranicza się wyłącznie do spraw tego świata mogliby twierdzić, że taka postawa to „spirytualizm”. Łatwo jednak można temu zaprzeczyć, wskazując na to, co przez wieki robiły i nadal robią osoby konsekrowane. Wyruszały na misję w bardzo trudnych czasach. Pochylały się nad moralną i materialną nędzą w najbardziej opuszczonych środowiskach społecznych. Potrafiły być blisko potrzebujących, godziły się ryzykować życie, aż do jego utraty, stając się ofiarami brutalnej przemocy w czasach wojny.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję