2019-11-15 11:23

Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej / Kraków (KAI)

– Pamiętamy, chcemy pamiętać, czujemy się zobowiązani do pamięci o tych, którzy jako pierwsi ginęli, jako kwiat polskiego narodu – mówił abp Marek Jędraszewski o Sonderaktion Krakau i wyrażał wdzięczność wobec organizatorów i uczestników Wyprawy Akademickiej szlakiem męczeństwa krakowskich profesorów, która wyruszyła z Krakowa 14 listopada.

Stowarzyszenie NE CEDAT ACADEMIA wraz z Pionem Edukacyjnym Instytutu Pamięci Narodowej – Oddział w Krakowie, organizuje w dniach od 14 do 18 listopada 2019 r. Wyprawę Akademicką „Śladami Sonderaktion Krakau - in memoriam prof. Andrzeja Małeckiego” pod patronatem rektora Akademii Górniczo-Hutniczej. Celem Wyprawy jest uczczenie 80. rocznicy podstępnego aresztowania przez Niemców profesorów krakowskich uczelni w dniu 6 listopada 1939 r. Trasa wyprawy wiedzie szlakiem męczeństwa krakowskich profesorów z Krakowa przez Wrocław i obozy koncentracyjne Sachsenhausen, Dachau i Mauthausen-Gusen.

W czwartek 14 listopada uczestnicy Wyprawy odwiedzili Salę 56 Collegium Novum, gdzie aresztowano profesorów i pobrali ziemię spod Dębu Wolności przed Collegium Novum. O godz. 19.30 wzięli udział w Mszy św. w kolegiacie uniwersyteckiej św. Anny. Szczególną symbolikę tego wydarzenia podkreślił proboszcz kolegiaty.– Dwa dni po aresztowaniu profesorów, przy konfesji św. Jana Kantego w kolegiacie św. Anny, była odprawiana Msza św. Ks. Rudolf van Roy (późniejszy proboszcz kolegiaty) modlił się w intencji ofiar i ich rodzin. Ta Msza była regularnie kontynuowana. Przy konfesji św. Jana Kantego spotykali się nie tylko katolicy, ale wszyscy, którzy tym wydarzeniem byli dotknięci – mówił ks. prof. Tadeusz Panuś.

Słowo do uczestników Wyprawy Akademickiej skierował też metropolita krakowski. Abp Jędraszewski zwrócił uwagę, że Sonderaktion Krakau 80 lat temu wpisywała się w znacznie szerszy plan niszczenia polskiej inteligencji. Metropolita przypomniał, że w miasteczkach wielkopolskich, we wrześniu i październiku 1939 r., siłą gromadzono mieszkańców miast i publicznie rozstrzeliwano przedstawicieli miejscowej inteligencji. – Nie tylko żeby ich fizycznie zniszczyć, ale także żeby wprowadzić poczucie terroru pośród tych, którzy przeżyli, a patrzyli na ich śmierć – mówił abp Jędraszewski. – To było planowe niszczenie polskiej inteligencji, żeby Polska stała się narodem niewolników – dodawał.

– Pamiętamy, chcemy pamiętać, czujemy się zobowiązani do pamięci o tych, którzy jako pierwsi ginęli, jako kwiat polskiego narodu – mówił abp Jędraszewski i wyrażał wdzięczność organizatorom Wyprawy Akademickiej szlakiem męczeństwa krakowskich profesorów. – Będzie to zapewne czas nie tylko wielkiej lekcji historii, ale także czas modlitwy oraz budzenia poczucia odpowiedzialności za to, aby Polska dzisiaj mogła cieszyć się wspaniałymi ludźmi, którzy będą prowadzili ją do dobrej przyszłości, poprzez swoją postawę moralną, ale także możliwie wysoki poziom wiedzy, nauki, tych skarbów ducha, które będą przekazywali kolejnym pokoleniom Polaków – zakończył abp Jędraszewski, który udzielił uczestnikom wyprawy pasterskiego błogosławieństwa.

Podobnie jak poprzednie, XXII Wyprawa Akademicka będzie żywą lekcją historii o poszczególnych etapach martyrologii krakowskich uczonych skierowaną głównie do ludzi młodych: studentów krakowskich uczelni oraz członków rodzin aresztowanych profesorów.

Dziś, 15 listopada uczestnicy Wyprawy wezmą udział w Święcie Nauki Wrocławskiej, w tym m.in.: złożą wiązanki pod dwoma tablicami na więzieniach wrocławskich, gdzie byli więzieni profesorowie krakowscy w dniach od 10 do 27 listopada 1939 r. 16 listopada dotrą do Oranienburga; przejdą ze stacji kolejowej Sachsenhausen Nord Bahnhoff (miejsce przywiezienia profesorów) pod bramę obozu. W samym obozie uczczą pamięć krakowskich profesorów w 80. rocznicę ich aresztowania apelem pamięci i przez rozsypanie ziemi spod Dębu Wolności na miejscu baraków nr 45 i 46. Będą także uczestniczyć w Mszy św., którą w intencji aresztowanych profesorów i ojczyzny celebrować będzie abp Andrzej Dzięga, metropolita szczecińsko-kamieński.

17 listopada zaplanowano zwiedzanie budynku sądu w Norymberdze oraz muzeum i obozu w Dachau, gdzie uczestnicy Wyprawy uczczą pamięć młodszych profesorów krakowskich, którzy zostali tu przywiezieni z Sachsenhausen w dniu 4 marca 1940 r. 18 listopada odwiedzą muzeum i obóz w Mauthausen-Gusen na terenie Austrii.

2019-11-13 11:47

Agnieszka Bugała
Edycja wrocławska 46/2019, str. 1

Delikatna, szklana monstrancja z wizerunkiem Maryi tulącej i całującej Syna – w otwartych ramionach Matki kustodium z białą Hostią: Jezus eucharystyczny – to będzie centrum kaplicy na Dworcu Głównym we Wrocławiu, której otwarcie zaplanowano na koniec roku

Kaplica zostanie wpisana do prowadzonej przez Stowarzyszenie „Communita Regina della Pace” modlitwy o pokój na świecie.

Autorem projektu kaplicy św. Katarzyny Aleksandryjskiej jest biuro projektowe inż. Andrzeja Gacka. Monstrancję wymyślił i wykona gdański artysta Mariusz Drapikowski – znany na całym świecie autor „12 Gwiazd w Koronie Maryi Królowej Pokoju”.

Dworcowa kaplica funkcjonowała do stycznia 2010 r., wtedy odprawiono w niej ostatnią Mszę św. Po rewitalizacji dworca, w miejscu po niej urządzono komisariat policji. Starania o powrót kaplicy na dworzec trwały od 2012 r. Ks. Jan Kleszcz, proboszcz parafii pw. św. Jerzego Męczennika i Podwyższenia Krzyża Świętego we Wrocławiu-Brochowie i duszpasterz kolejarzy archidiecezji wrocławskiej, od siedmiu lat, krok po kroku, nie ustaje w zbudowaniu na dworcu miejsca modlitwy – dla kolejarzy i podróżnych. Dzięki porozumieniu zawartemu w 2016 r. między PKP SA a Kurią Metropolitalną Wrocławską prace na dworcu wreszcie mogły się rozpocząć. – Pomysł jest prosty: wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu w nowej kaplicy i konfesjonał z dyżurującymi kapłanami – mówi ks. Jan Kleszcz.

Prace w miejscu przeznaczonym na kaplicę już trwają, a w pozyskiwanie środków na realizację przedsięwzięcia włączyło się wiele osób. Aktywnie kwestują młodzi z brochowskiej parafii pod opieką ks. Arkadiusza Krzeszowca.

Chętni do włączenia się w budowę kaplicy mogą kupić cegiełki albo dokonywać wpłat na konto. Inicjatywa jest tak ważna, że warto mieć w niej swój udział, nawet, gdybyśmy swoją wpłatą przyczynili się do sfinansowania choćby kawałka podłogi.

2019-11-22 07:45

archwwa.pl

Za nami pierwsza debata z cyklu "Myśląc z Wyszyńskim" inaugurująca przygotowanie do beatyfikacji kard. Stefana Wyszyńskiego.

O tym, co mu zawdzięczamy i dlaczego nazywany jest Prymasem Tysiąclecia dyskutowali 21 listopada prof. Antoni Dudek, prof. Jan Żaryn i dr Ewa Czaczkowska.

Debata spotkała się z dużym zainteresowaniem zarówno starszych jak i młodszych słuchaczy, którzy wywpełnili salę konferencyjną i mieli wiele pytań do prelegentów.

Pierwszą debatę przygotowało środowisko Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Moderował ją odpowiedzialny za cały cykl spotkań pt. “Myśląc z Wyszyńskim” bp Piotr Jarecki, który jak wyznał – należy do ostatnich roczników księży wyświęconych w 1980 r. przez Prymasa Wyszyńskiego.

Kard. Kazimierz Nycz inaugurując w Domu Arcybiskupów Warszawskich cykl “Myśląc z Wyszyńskim” podkreślił, że osoba Prymasa Tysiąclecia wciąż budzi zainteresowanie, czego potwierdzeniem może jest liczna obecność na tym spotkaniu. – Pragniemy dotknąć siedmiu tematów z życia, dzieła i świętości. Wokół nich chcemy odbyć rozmowę, która będzie się przeradzała w dialog i dyskusję, ale będzie też jakś formą refleksji i medytacji nad drogą świętości kard. Stefana Wyszyńskiego – tak metropolita warszawski nakreślił w swoim wprowadzeniu perspektywę całego cyklu pt. “Myśląc z Wyszyńskim”.

Z postawionym w tytule spotkania pytaniem “Co zawdzięczamy kard. Wyszyńskiemu?” zmierzyli się jest historycy. Według prof. Antoniego Dudka, kluczem do zrozumienia tego jest pojęcie charyzmatycznego przywództwa. Jego zdaniem, pierwszą zasługą Prymasa Wyszyńskiego było to, że był charyzmatycznym przywódcą. “Ludzie potrzebują lidera, człowieka – symbolu – mówił, podkreślając zarazem, że kard. Wyszyński był przywódcą świadomym swojej roli, doskonale rozumiejącym brzemię odpowiedzialności jakie na niego spadło. Był całkowicie oddany i skoncentrowany na misji duszpasterskiej, ale jednocześnie uważnie śledził sytuację polityczną”.

Inną jego zasługą – według prof. Dudka – była umiejętność wykorzystania przywódczego charyzmatu do zawierania mądrego kompromisu. – To umiejętność dostrzeżenia, co w konkretnej sytuacji jest możliwe, co będzie lepiej służyło wspólnocie polskich katolikow – wyjaśnił prelegent podając przykłady zawartego w 1950 r. Porozumienia czy słynnego kazania na Jasnej Górze w sierpniu 1980 r., które zostało odczytane jako niewystarczające poparcie strajkujących. – Zabiegał o kompromis, bo rozumiał, że sytuacja była dramatycznyczna, rodził się potężny ruch wolnościowy, ale nie było jasne jaka bedzie reakcja Kremla i czy Polska nie podzieli losu Węgier lub Czechosłowacji – zaznaczył prof. Dudek.

Jego zdaniem, zasługą Prymasa Wyszyńskiego było także pokazywanie, iż w dążeniu do mądrego kompromisu istnieje nieprzekraczalna granica. Non possumus. Nie godził się na ingerencję władz państwowych w politykę personalną Kościoła i obsadzanie stanowisk kościelnych.

Z kolei dr Ewa Czaczkowska zwróciła uwagę, że kard. Wyszyński miał wizję prowadzenia Kościoła w czasach totalitarnych, wizję budowania więzi między Kościołem a narodem, a zarazem siłę i zdolności intelektualne, by przetworzyć tę wizję na program działania oraz siłę, by konsekwentnie wymagać realizacji tego programu. Prelegentka wskazała na program milenijny złożony z trzech elementów, jakimi były Jasnogórskie Śluby Narodu, Wielka Nowenna 1957-1966 i Milennium Chrztu Polski. W jej ocenie był to największy program duszpasterski w historii Kościoła i osiągnął dwa cele: zarówno w sensie narodowym jak i ocalenia wiary Kościoła w Polsce, nie tylko umożliwił jego przetrwanie ale także wzmocnienie.

– Prymas postawił na katolicyzm ludowy i formy z tym związane: pielgrzymki, wielkie celebracje. Wiedział, że jeżeli wiara ma się ostać wobec ateizmu to musi być to wiara prostego ludu, który jest gotów stanąć pod krzyżem i cierpieć – mówiła dr Czaczkowska. Zwróciła też uwagę, że Prymas Wyszyński prowadził Kościół w Polsce w sposób centralistyczny, wymagał jedności biskupów, jedności między duchowieństwem a biskupami a powolne wprowadzanie reform Soboru Watykańskiego II okazało się jedynym właściwym sposobem na tamte czasy. Była to odnowa dostosowana do warunków życia Kościoła.

W ocenie dr Ewy Czaczkowskiej kard. Wyszyńskiemu zawdzięczamy wielki autorytet prymasostwa w Polsce, udział w – jak się wyraziła – “budowaniu lobby”, które doprowadziło do wyboru Jana Pawła II na papieża. Wskazała też na zaufanie, jakie okazał ósemkom (Marii Okońskiej i założonemu przez nią Instytutowi Prymasa Wyszyńskiego) i proponowanym przez nie inicjatywom.

Prof. Jan Żaryn odpowiadając na tytułowe pytanie: Co zawdzięczamy Prymasowi Wyszyńskiemu? dodał, że “związał on dziedzictwo narodu z dziedzictwem katolicyzmu polskiego”. – On nas uczy polskości – podkreślił prelegent, dodając, że Prymas Tysiąclecia “zebrał to dziedzictwo i przeniósł w nowe tysiąclecie” poprzez narzędzia duszpasterskie, ale też socjologiczne. W jego ocenie, peregrynacja obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej jest niesamowitym “związaniem w jedno” całęgo narodu.

Po wystąpieniach historyków i ich dyskusji pytania mogli zadać przysłuchujący się debacie uczestnicy z sali. Pytali m.in o rolę Prymasa jako interrexa, jak również o to jak czerpiąc z nauczania kard. Wyszyńskiego wychowywać młode pokolenia? Były pytania o maryjność, o relacje kard. Wyszyńskiego z Janem Pawłem II, ale także o to czy znane są przypadki nawrócenia wśród funkcjonariuszy UB/SB inwigilujących Prymasa Wyszyńskiego.

Następne spotkanie w ramach cyklu “Myśląc z Wyszyńskim” odbędzie się w czwartek 19 grudnia o godz. 18.00 w Domu Arcybiskupów Warszawskich. Wstęp wolny

Beatyfikacja kard. Stefana Wyszyńkiego odbędzie się 7 czerwca 2020 r. w Warszawie.