Reklama

Ełk: Spotkanie dla kapłanów w ramach formacji permanentnej

„Na ambonę wnosisz siebie ze wszystkimi doświadczeniami. Jeśli nie umiesz jeszcze żyć tym, co głosisz, to głoś przynajmniej to, czego szczerze pragniesz osiągnąć” – powiedział o. Wojciech Jędrzejewski OP do rocznikowo młodszych kapłanów w czasie warsztatów z homiletyki prowadzonych w ramach formacji permanentnej kapłanów diecezji ełckiej.

[ TEMATY ]

kapłaństwo

formacja

kapłani

Ełk

Ks. Mariusz Frukacz

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W trwającym XIII Tygodniu Biblijnym w Centrum Administracyjno-Pastoralnym Ełckiej Kurii diecezjalnej, we wtorek i środę, odbyło się kolejne spotkanie dla młodszych rocznikowo kapłanów diecezji ełckiej (święconych w latach 2011-2014) w ramach formacji permanentnej. Spotkanie miało charakter warsztatów z dziedziny homiletyki. Tematem przewodnim było kaznodziejskie czytanie Słowa Bożego. Ze względu na obostrzenia sanitarne warsztaty odbyły się w dwóch turach.

„Żarty sobie robisz, człowieku?! Ty jesteś katolikiem, a nie czytasz Pisma Świętego?! – to było zdanie, które usłyszałem od protestanckiego pastora, gdy byłem jeszcze nastolatkiem i nie odróżniałem Kościoła katolickiego od protestanckiego. Wtedy w ciągu paru miesięcy przewertowałem całe Pismo Święte. Po jego lekturze wiedziałem już, że chcę być kaznodzieją, głoszącym Słowo Boże” – mówił do zgromadzonych prelegent.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W czasie spotkania szukano wspólnie cech kaznodziejstwa. O. Jędrzejewski przyrównał kaznodziejów do serafinów, których w wizerunkach maluje się z trzema parami skrzydeł.

Reklama

„Pierwszą parą skrzydeł serafin okrywa samego siebie. Jest to symbol tożsamości kaznodziejskiej. To jak się czujesz na ambonie, mówi Ci jak o sobie myślisz. Na ambonę wnosisz siebie ze wszystkimi doświadczeniami. Jeśli nie umiesz jeszcze żyć tym, co głosisz, to głoś przynajmniej to, czego szczerze pragniesz osiągnąć” – mówił prelegent i wskazał, że druga para skrzydeł jest zwrócona ku górze – „Jest to kaznodziejski wymiar czytania Słowa Bożego, słuchanie tego, co Bóg mówi. Oznaczają one, że kaznodzieja ma ciągle przedzierać się ku niebu”. Trzecia para skrzydeł serafina stykała się ze sobą. Dominikanin wyjaśnił, że oznaczają one zdolność komunikacji.

Były prowadzone ćwiczenia wokół poszukiwania tematów w perykopach biblijnych, szukania świeżości spojrzenia i perspektywy, oraz radzenia sobie z tematami budzącymi opór u kaznodziei. Nie zabrakło również cennych wskazań, które pomogą uniknąć błędów egzegetycznych na ambonie. W trakcie spotkania o. Jędrzejewski podał praktyczne wskazówki jak kaznodzieja może czytać Słowo Boże, „aby wejść w Słowo Boże jak do ogrodu i odbierać je różnymi zmysłami, by w ten sposób lepiej je przekazywać”.

„Jeśli na przykład mówię kazanie o miłości to do człowieka, który potrzebuje pewnej systematyki pojęciowej powiem, że św. Tomasz zdefiniował miłość jako umiłowanie dobra; wzrokowcowi ją zobrazuję. Trzeba pamiętać, że wśród wszystkich słuchaczy znajdę bardzo różnych odbiorców. Trzeba tak starać się mówić, aby dotrzeć do jak największego grona” – tłumaczył dominikanin.

Udział w prowadzonych zajęciach wzięli także diakoni i alumni Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Ełckiej.

Spotkanie podsumował bp Jerzy Mazur, Biskup Ełcki, a zakończyła je modlitwa południowa Regina Coeli i pasterskie błogosławieństwo.

O. Wojciech Jędrzejewski OP jest dominikaninem, rekolekcjonistą, pracującym na co dzień w Dominikańskim Ośrodku Kaznodziejskim. Na kanale Dominikanie.pl na platformie YouTube Ojciec prowadzi serię #EwangeliarzOP, gdzie codziennie dzieli się krótkim komentarzem do Ewangelii.

2021-04-21 20:53

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wiara rodzi się z tego, co się słyszy

[ TEMATY ]

formacja

diakonat stały

Diecezjalny Ośrodek Formacji Diakonów Stałych

Archiwum Aspektów

Dzisiejszego dnia, oprócz rozpoczęcia formacji, kandydaci do diakonatu stałego spotkali się z pasterzem diecezji bp. Tadeuszem Lityńskim

Dzisiejszego dnia, oprócz rozpoczęcia formacji, kandydaci do diakonatu stałego spotkali się z pasterzem diecezji bp. Tadeuszem Lityńskim

Sześciu kandydatów do diakonatu stałego w naszej diecezji rozpoczęło kolejny rok formacji.

W Instytucie Filozoficzno-Teologicznym w Zielonej Górze 5 października rozpoczął się nowy rok formacji kandydatów do diakonatu stałego w naszej diecezji. Formację kontynuuje 6 kandydatów. - Pięciu jest na II roku formacji, a jeden na III roku. Trzech kandydatów zgłosiło się na studia podyplomowe z teologii i zostaną włączeni w okres propedeutyczny, aby po tych studiach rozpocząć formację w naszym ośrodku - mówi ks. Wojciech Oleśków, dyrektor Diecezjalnego Ośrodka Formacji Diakonów Stałych w Zielonej Górze. - W tym roku mamy zaplanowane wykłady z Pisma Świętego, teologii i liturgii katechumenatu, teologii fundamentalnej, psychologii, a także zajęcia związane z posługą diakonów, takie jak muzyka kościelna, homiletyka, liturgika. Będą również zajęcia z duszpasterstwa rodzin i teologii caritas. Będziemy mieli również warsztaty liturgiczno-muzyczne, dni skupienia oraz rekolekcje. Bracia z II roku przyjmą w tym okresie posługę lektoratu, a brat z III roku - posługę akolitatu, a później święcenia diakonatu - dodaje.
CZYTAJ DALEJ

#LudzkieSerceBoga: Ktoś oddał za ciebie życie w ten sposób

[ TEMATY ]

#LudzkieSerceBoga

Episkopat.pl

Serce Jezusa, krwawa ofiaro grzeszników… „Człowiek z miasteczka Nazaret, sprawca tego wszystkiego, nie był duchem. Jego ciało rozpięte na drzewie hańby naprawdę cierpiało męczarnie, o czym co dzień próbujemy zapomnieć” – pisał Czesław Miłosz w wierszu "Karawele".

Skazańca przybijano do krzyża w pozycji całkowicie nienaturalnej i niemożliwej do utrzymania z anatomicznego punktu widzenia. W pierwszych minutach wiszenia na krzyżu cały ciężar jego ciała spoczywał na mięśniach ud nóg zgiętych pod kątem około 45 stopni. Z powodu bólu oparcie się na przebitych stopach było praktycznie niemożliwe na dłużej niż kilka niepewnych chwil. Po kilku minutach występowały więc silne skurcze ud i łydek, a następnie, z powodu osłabienia mięśni kończyn dolnych, ciężar ciała przenosił się na barki, ramiona i nadgarstki – oczywiście niezdolne dłużej udźwignąć ciężaru całego ciała. Te więc ciągu kolejnych kilku minut ulegały one wyłamaniu ze stawów. Przez to kończyny górne wydłużały się o około 20 centymetrów. Teraz zaczynała się właściwa tortura.
CZYTAJ DALEJ

Z pamiętnika pielgrzyma - dzień 4

2025-06-10 18:35

ks. Łukasz Romańczuk

Wczoraj zapomniałem powiedzieć o jednym ze świętych, który towarzyszył nam przez cala drogę. Gdy rozpoczynaliśmy wędrówkę z Sutri na placu była figura tego świętego. Podobnie w kościele, w którym sprawowaliśmy Mszę świętą tak żeby jego obraz i figura. Święty ten jest bardzo charakterystyczny ponieważ obok jego nóg jest świnia. Patrząc oddali na tę figurę myślałem że to Święty Roch a zwierzę pod jego stopami to pies. Przyjrzałem się jednak bliżej okazało się że jest to prosiaczek.

A wspomnianym świętym jest święty Antoni Opat, znany także jako Pustelnik. Swoje wspomnienie liturgiczne ma 17 stycznia a dlatego jest ukazywany z prosiaczkiem ponieważ według pewnej historii, gdy podróżował drogą morską pewna locha przyniosła do niego chory prosię, on uczynił na nim znak krzyża. Prosię wyzdrowiało. Co ciekawe dzisiejszy dzień, także jest z prosiakiem w tle. A związany jest on z sanktuarium, które mijaliśmy po drodze. Santuario Madonna della Sorbo. Swoje początki sakralne to miejsce ma w 1427 roku, kiedy to papież Marcin V przekazał to miejsce karmelitom. Według miejscowych opowieści krąży historia o objawieniu Matki Bożej i dlatego jest w tym miejscu kult maryjny Historia opowiada o człowieku z jedną ręką, który pasł świnie w dolinie Sorbo. Pewnego dnia, szukając jednej z zabłąkanych świń, znalazł ją w pobliżu jarzębiny, gdzie ukazała mu się Madonna. Maryja sprawiła, że ręka młodzieńca odrosła i powiedziała do niego: „Idź do wsi i przekonaj ich, aby zbudowali sanktuarium na tym wzgórzu. Każdy, kto przyjdzie tu w procesji, otrzyma moją łaskę. Jeśli ci nie uwierzą, pokaż im swoją rękę”. Nie znając tej historii, mogę powiedzieć, że Via Francigena pomaga, aby tę prośbę zrealizować. Do sanktuarium prowadzi 14 krzyży, na których znajdują się tabliczki z numerami stacji. Pierwszy krzyż czyli pierwsza stacja jest już około 3,5 km od sanktuarium. To idealny dystans, aby między poszczególnymi stacjami rozważać te ważne wydarzenia, związane z misterium naszego zbawienia. Idąc między stacjami była idealna przestrzeń, aby te 14 stacji odnieść do życia swojego oraz wydarzeń, które dzieją się obecnie w Kościele, świecie, czy też w sposób szczególny mnie dotykają. Takie myśli wypływające z serca i wlewające nadzieję. Żałuję tylko, że nie udało mi się ich nagrać, bo chętnie bym do nich jeszcze wrócił, a pamięć niestety bywa ulotna.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję