– Dzisiaj dziękujemy Bogu Ojcu za wielkiego patrona Kościoła i wszystkich rodzin – św. Józefa – powiedział 19 września biskup senior Antoni Długosz w Archidiecezjalnym Sanktuarium Pasyjno-Maryjnym Kalwaryjskiej Matki Zawierzenia na Kalwarii w Praszce.
Tego dnia miejscowy kościół parafialny Świętej Rodziny był kolejnym kościołem stacyjnym archidiecezji częstochowskiej w Roku św. Józefa wyznaczonym przez abp. Wacława Depo.
Uroczystości rozpoczęły się przy statui św. Józefa odmówieniem modlitwy do Opiekuna Świętej Rodziny, ułożonej przez papieża Leona XIII, za której odmówienie 19. dnia każdego miesiąca i w każdą środę, będącą dniem poświęconym wspomnieniu św. Józefa, można otrzymać odpust zupełny. Modlitwę tę wierni w kościele sanktuaryjnym Kalwaryjskiej Matki Zawierzenia odmawiają także w czasie nabożeństw do św. Józefa w każdą środę.
– Dzisiaj dziękujemy Bogu Ojcu na kalwarii w Praszce za wielkiego patrona Kościoła i wszystkich rodzin – św. Józefa. Trzeba podziwiać charyzmat tego człowieka. Stara się on o bezpieczeństwo i o utrzymanie rodziny nazaretańskiej – powiedział w homilii bp Długosz. Przypomniał również nauczanie o rodzinie katolickiej Soboru Watykańskiego II, który nazywa ją „maleńkim sanktuarium i świątynią domową”, w której ojciec i matka spełniają swoją misję kapłańską. Biskup podkreślił, że to rodzice „są pierwszymi zwiastunami wiary w życiu swoich dzieci”. – Kościół spełnia tylko misję służebną wobec rodziców, pomagając w formacji religijnej dziecka, ale nigdy przedstawiciele Kościoła nie zastąpią świadectwa ojca i matki w życiu dziecka. Dlatego tak ważny jest kontakt z Panem Bogiem przez modlitwę – zaznaczył. – Niech wasze rodziny żyją charyzmatem rodziny z Nazaretu – apelował biskup Długosz.
Foto Fax
Po dziękczynieniu za dar Eucharystii wszyscy odmówili Modlitwę zawierzenia św. Józefowi, która na kalwarii w Praszce jest odmawiania w Roku św. Józefa podczas każdej Eucharystii. Oby moc tej modlitwy sprawiała, że najtrudniejsze sprawy powierzone św. Józefowi będą się stawały łatwymi do rozwiązania w obliczu wciąż rodzących się coraz to nowych wyzwań dnia codziennego. „Niech wstawiennictwo św. Józefa wyprasza u Pana Boga dla wszystkich rodzin wiarę, miłość i nadzieję, jaką przynosi na ziemię Jezus Chrystus” – napisał bp Antoni Długosz w kronice Archidiecezjalnego Sanktuarium Pasyjno-Maryjnego Kalwaryjskiej Matki Zawierzenia na Kalwarii w Praszce.
Foto Fax
Na zaproszenie ks. prał. Stanisława Gasińskiego, proboszcza i kustosza kalwarii, w uroczystościach wzięli udział przedstawiciele Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie z ks. inf. Marianem Mikołajczykiem, komandorem tegoż zakonu, oraz Kalwaryjskie Bractwo Męki Pańskiej.
Przed kościołem św. Józefa znajduje się jedna ze stacji na trasie procesji różańcowej z kopią obrazu Matki Bożej Płaczącej (3 lipca)
W Roku św. Józefa zapraszamy na wędrówkę szlakiem kościołów pod wezwaniem św. Józefa. Rozpoczynamy od kościoła rektoralnego Karmelitów Bosych w Lublinie.
Rozkwit kultu Opiekuna Świętej Rodziny w Kościele powszechnym zawdzięczamy św. Teresie z Ávila, reformatorce Karmelu, która żywiła osobiste nabożeństwo do św. Józefa. Poprzez wspólnoty karmelitańskie zostało ono rozszerzone na cały świat, w tym Polskę. Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny przy ul. Świętoduskiej w Lublinie, konsekrowany w 1644 r., początkowo należał do sióstr Karmelitanek Bosych, by w 1807 r. przejść na stałe w ręce ojców. Burzliwe losy wspólnoty, klasztoru i świątyni zostały opisane w jubileuszowej publikacji Czterysta lat karmelitów bosych w Lublinie (1610 – 2010).
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
